Czym jest pozew o zapłatę i co zrobić, gdy Twój dłużnik nie reaguje na wezwania do zapłaty? – to proste, możesz wystąpić z pozwem o zapłatę do sądu. Przedstawię Ci, jak należy to zrobić najpoprawniej, do jakiego sądu wystąpić i co należy w pozwie do sądu zawrzeć. Poniżej zamieszczam także wzór pozwu o zapłatę. Istotnym jest czy jesteś przedsiębiorcą, czy osobą fizyczną (nie prowadzącą działalności gospodarczej), oraz to kim jest twój dłużnik, czyli również czy jest przedsiębiorcą, czy osobą fizyczną. Ważna jest również wysokość Twojego żądania, ponieważ od tego zależy do jakiego pionu sądu powinien Twój pozew o zapłatę zostać skierowany. Pozew o zapłatę jako pismo procesowe Pozew o zapłatę – wzórPozew o zapłatę – tryby postępowania i koszt Postępowanie uproszczonePostępowanie upominawczePostępowanie nakazoweZwolnienie od obowiązku ponoszenia opłat sądowychPozew o zapłatę – właściwość sądu Pozew o zapłatę od osoby fizycznejPozew o zapłatę od przedsiębiorcyOrzeczeniePostępowanie nakazowePrzedawnienie i odsetki Przedawnienie długuPozew o zapłatę a odsetkiPodsumowanie Pozew o zapłatę jako pismo procesowe Pozew o zapłatę – wzór Pozew o zapłatę – wzór Pozew jest pismem procesowym i jako takie podlega pewnym wymogom wskazanym w kodeksie postępowania cywilnego. W każdym piśmie procesowym, w tym przede wszystkim w pozwie o zapłatę, należy: oznaczyć sąd, do którego kierujesz sprawę (o tym będzie niżej), podać imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników (czyli zarówno dane Twoje, jak i Twojego procesowego przeciwnika, możliwie jak najdokładniej, w tym również wraz z adresami), oznaczyć, nazwać swoje pismo “Pozew o zapłatę zaległego czynszu, wynagrodzenia, należności, faktury, długu” itd, wskazać swoje wnioski, zawrzeć oświadczenia oraz podać dowody na poparcie swoich argumentów (to jest niezwykle ważne, ponieważ istnieje tak zwana prekluzja dowodowa, zgodnie z którą twierdzenia, okoliczności i dowody na ich poparcie należy podać przy pierwszej czynności pod rygorem niemożności ich zgłoszenia w późniejszym czasie [nie mówimy tutaj o dowodach, które pojawią się później, a których ujawnienie nie może wcześniej możliwe]). Pierwsze pismo w sprawie, czyli w Twoim przypadku pozew, powinien ponadto: określać wartość przedmiotu sporu (czyli wartość dochodzonego roszczenia, którą należy podać w złotych, zaokrąglając w górę do pełnego złotego; tego pojęcia będziemy używać często w poniższej części tekstu), zawierać PESEL lub numer identyfikacji podatkowej (NIP) powoda będącego osobą fizyczną, jeżeli jest on obowiązany do jego posiadania lub posiada go nie mając takiego obowiązku, numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku jego braku – numer w innym właściwym rejestrze, ewidencji lub NIP powoda niebędącego osobą fizyczną, który nie ma obowiązku wpisu we właściwym rejestrze lub ewidencji, jeżeli jest on obowiązany do jego posiadania (w tym wypadku jesteś zobowiązany do podania Twojego nr PESEL/NIP/KRS, ale, jeżeli znasz, możesz podać także PESEL/NIP/KRS Twojego przeciwnika). Pismo należy podpisać, najlepiej czytelnie i podać listę załączanych do niego dokumentów. Pozew o zapłatę – tryby postępowania i koszt Pozwy co do zasady podlegają opłacie, ale ona zależna jest od rodzaju Twojego roszczenia czy od wysokości. Opłatę należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie, ta natomiast może być: stosunkowa, podstawowa lub stała. Końcówkę opłaty zaokrągla się w górę do pełnego złotego. Wszczęte przez Ciebie postępowanie o zapłatę może się również toczyć w różnym trybie, co zależne jest od kilku czynników. Może to być: tryb uproszczony, upominawczy czy też zwykły. Tryb warunkuje wysokość opłaty. Postępowanie uproszczone I tak w przypadku postępowania uproszczonego stosuje się pozew o zapłatę na specjalnie określonym urzędowym formularzu (na takim formularzu należy złożyć także sprzeciw czy odpowiedź na pozew, ale to informacja bardziej istotna dla Twojego przeciwnika). W tym trybie toczą się postępowania o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dwudziestu tysięcy złotych, a w sprawach o roszczenia wynikające z rękojmi, gwarancji jakości lub z niezgodności rzeczy sprzedanej konsumentowi z umową, jeżeli wartość przedmiotu umowy nie przekracza tej kwoty oraz o zapłatę czynszu najmu lokali mieszkalnych i opłat obciążających najemcę oraz opłat z tytułu korzystania z lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej bez względu na wartość przedmiotu sporu. W tym postępowaniu pobiera się opłatę stałą uzależnioną od wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu umowy. Opłaty wynoszą przy wartości przedmiotu sporu: do 2000 złotych – 30 złotych; ponad 2000 złotych do 5000 złotych – 100 złotych; ponad 5000 złotych do 7500 złotych – 250 złotych; ponad 7500 złotych – 300 złotych. Najczęściej w tym postępowaniu wydawane są nakazy zapłaty, nakładające na dłużnika obowiązek zapłaty dochodzonej przez Ciebie należności, ale o tym będzie później. Postępowanie upominawcze Postępowanie upominawcze należy do kompetencji zarówno sądowych rejonowych jak i okręgowych, w zależności od wartości przedmiotu sporu –sprawy których wartość przedmiotu sporu wynosi ponad zł należą do właściwości sądu okręgowego. Jeżeli powód dochodzi roszczenia pieniężnego, również w tym postępowaniu sąd może wydać nakaz zapłaty. Wniesienie pozwu o zapłatę nie jest obwarowane koniecznością wniesienia go na urzędowym formularzu. Postępowanie toczy się w sprawach majątkowych o zapłatę, innych niż te wskazane w postępowaniu uproszczonym. W tym postępowaniu pobiera się opłatę stosunkową. Opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe. Wynosi ona 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 100 000 złotych. Zatem, jeżeli roszczenie jest majątkowe, ale nie mieści się w katalogu spraw prowadzonych w postępowaniu upominawczym, to bez względu na to wartość przedmiotu sporu jest mniejsza niż zł, pobierana jest opłata stosunkowa w wysokości 5% wartości przedmiotu sporu. Postępowanie nakazowe Istnieje także postępowanie nakazowe, które również prowadzone może być przez sądy rejonowe, jak i okręgowe – zasada jest taka sama, jak w przypadku postępowania upominawczego. Istotnym jest, że sąd rozpoznaje sprawę w postępowaniu nakazowym na pisemny wniosek powoda zgłoszony w pozwie. Oznacza to, że bez takiego wniosku postępowanie toczyć się nie może. Ponadto, aby takie postępowanie można było prowadzić, konieczne jest spełnienie przesłanek: powód dochodzi roszczenia pieniężnego albo świadczenia innych rzeczy zamiennych, a okoliczności uzasadniające dochodzone żądanie są udowodnione dołączonym do pozwu: dokumentem urzędowym; zaakceptowanym przez dłużnika rachunkiem; wezwaniem dłużnika do zapłaty i pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu; zaakceptowanym przez dłużnika żądaniem zapłaty, zwróconym przez bank i niezapłaconym z powodu braku środków na rachunku bankowym. Postępowanie nakazowe prowadzi się również na podstawie wydanemu przeciwko zobowiązanemu (dłużnikowi) z weksla, czeku, warrantu lub rewersu należycie wypełnionego, których prawdziwość i treść nie nasuwają wątpliwości. Jeżeli jednak nakaz zapłaty w takim postępowaniu nie może być wydany, bo nie było do tego podstaw (sąd ich nie znalazł) wyznacza się rozprawę, chyba że sprawa może być rozpoznana na posiedzeniu niejawnym i na przykład możliwe jest wydanie nakazu zapłaty (w postępowaniu upominawczym). Od pozwu o zapłatę w postępowaniu nakazowym pobiera się czwartą część opłaty. Postępowanie nakazowe może toczyć się jednocześnie w postępowaniu uproszczonym jak i upominawczym. Oznacza to, że jeżeli będą spełnione przesłanki do wystąpienia z pozwem w postępowaniu nakazowym i jednocześnie roszczenie będzie obejmowało należności, których dochodzić należy w postępowaniu uproszczonym, to pozew o zapłatę składa się na formularzu urzędowym wraz z wnioskiem o wydanie nakazu w postępowaniu nakazowym bądź o rozpoznanie sprawy w postępowaniu nakazowym (kwestia redakcyjna) i należy wtedy uiścić opłatę w wysokości ¼ opłaty, którą uiściłbyś w postępowaniu uproszczonym. W pozostałych przypadkach opłata od pozwu wynosić będzie ¼ z 5% wartości przedmiotu sporu. Pamiętać jednak należy, że opłata nie może być mniejsza niż 30 zł. Katalog spraw, w których ponoszona jest opłata stała jest ściśle wskazany w ustawie o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Zwolnienie od obowiązku ponoszenia opłat sądowych Są kategorie osób zwolnionych od obowiązku ponoszenia opłat z mocy ustawy. Katalog ten znajduje się w art. 96 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Do takich podmiotów należą na przykład: strona dochodząca ustalenia ojcostwa lub macierzyństwa oraz roszczeń z tym związanych; strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych oraz strona pozwana w sprawie o obniżenie alimentów; strona wnosząca o uznanie postanowień umownych za niedozwolone; pracownik wnoszący powództwo lub strona wnosząca odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych; prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka, Rzecznik Praw Pacjenta i Rzecznik Finansowy. Są to tylko przykładowo wymienione przeze mnie podmioty. Zwolnienie z ponoszenia kosztów sądowych może nastąpić również na podstawie orzeczenia wydanego przez sąd czy referendarza sądowego. Aby takie zwolnienie uzyskać, osoba fizyczna powinna złożyć oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, a do wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych powinno być dołączone oświadczenie obejmujące szczegółowe dane o stanie: rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania osoby ubiegającej się o zwolnienie od kosztów. Takie oświadczenie sporządza się na specjalnie określonym formularzu. O zwolnienie z kosztów sądowych może domagać się także osoba prawna. Sąd może przyznać zwolnienie od kosztów sądowych osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, jeżeli wykazała, że nie ma dostatecznych środków na ich uiszczenie. Co jest istotne i o czym należy pamiętać – zwolnienie od kosztów sądowych przy składaniu pozwu o zapłatę nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi. Jeżeli powód sprawę przegra, to zwolnienie od kosztów sądowych nie rozciąga się na obowiązek zwrotu kosztów procesu pozwanemu, na przykład kosztów zastępstwa procesowego przez adwokata czy radcę prawnego. Zwolnienie od kosztów sądowych rozciąga się jednak na dalsze postępowania, na przykład na postępowanie egzekucyjne. Pozew o zapłatę – właściwość sądu Przedstawię Ci teraz kwestię właściwości sądów. Postępowania mogą toczyć się przed sądami rejonowymi bądź okręgowymi wydziałami cywilnymi bądź gospodarczymi. Co do postępowań prowadzonych przed sądami okręgowymi, to ich właściwość jest zastrzeżona w ustawie, to znaczy przed nim toczą się tylko postępowania wyraźnie wskazane w ustawie bez względu na wartość przedmiotu sporu, oraz oczywiście te, których wartość przedmiotu sporu przekracza kwotę zł. Natomiast co do zasady postępowania toczą się przed sądami rejonowymi. Pozew o zapłatę od osoby fizycznej Pozwy o zapłatę w sprawie, w której po obu stronach występują osoby fizyczne (nie prowadzące działalności gospodarczej), np. najemca i wynajmujący o zapłatę czynszu, kieruje się do sądów powszechnych – rejonowych lub okręgowych (w zależności od przedmiotu sporu i jej wartości) – sądów cywilnych, tj. wydziałów cywilnych. Ogólną regułą jest, że powództwo wytacza się przed sąd pierwszej instancji, w którego okręgu pozwany ma miejsce zamieszkania. Właściwość miejscowa sądu I instancji związana zatem została z miejscem zamieszkania pozwanego, które ma znajdować się w okręgu działalności tego sądu i dotyczy to osób fizycznych. Dodam jedynie, że miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Jeżeli pozwany ma miejsce zamieszkania poza granicami Polski, właściwość ogólna sądu jest wyznaczana w oparciu o kryterium miejsca jego pobytu w Polsce lub ostatniego miejsca zamieszkania w Polsce. Zasada ta znajdzie zastosowanie w tych sytuacjach, w których miejsce zamieszkania pozwanego jest znane, jednak nie znajduje się ono na terenie kraju. W takim wypadku o właściwości miejscowej sądu decyduje miejsce pobytu pozwanego w Polsce. Za miejsce pobytu należy uważać miejscowość, w której pozwany przebywa nie mając jednak zamiaru stałego pobytu, a pobyt może być dobrowolny lub też przymusowy (np. przebywanie w zakładzie karnym). Jeżeli w dacie wniesienia pozwu o zapłatę pozwany nie ma miejsca zamieszkania w Polsce, ani też w kraju nie przebywa, o właściwości miejscowej sądu decyduje ostatnie jego miejsce zamieszkania w Polsce. Pozew o zapłatę od przedsiębiorcy Pozwy o zapłatę w sprawie, w której po obu stronach występują przedsiębiorcy (bez względu czy jest to osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą czy osoba prawna) i przedmiot sporu związany jest z ich działalnością, kieruje się zwykle do sądów powszechnych – rejonowych lub okręgowych (w zależności od przedmiotu sporu i jej wartości) – sądów gospodarczych, tj. wydziałów gospodarczych. Powództwo przeciwko osobie prawnej lub innemu podmiotowi niebędącemu osobą fizyczną wytacza się według miejsca ich siedziby. Ta reguła określa właściwość miejscową sądu w sprawach, w których stroną pozwaną jest podmiot inny niż osoba fizyczna. Może być to zatem osoba prawna (poza Skarbem Państwa, którego dotyczy szczególne uregulowanie), jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną oraz inna organizacja społeczna posiadająca zdolność sądową. Dla powyżej wymienionych podmiotów sądem właściwym miejscowo pozostaje sąd, w okręgu którego znajduje się siedziba danego podmiotu. Za siedzibę uznaje się natomiast miejscowość, w której ma siedzibę jej organ zarządzający. Powództwo o roszczenie majątkowe przeciwko przedsiębiorcy można wytoczyć przed sąd, w którego okręgu znajduje się zakład główny lub oddział, jeżeli roszczenie pozostaje w związku z działalnością tego zakładu lub oddziału. Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, niebędąca osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Ta właściwość określana jest jako przemienna. Jeżeli nie znajduje zastosowania, skorzystać można z ogólnych zasad. Dla skorzystania z właściwości przemiennej w sprawach przeciwko przedsiębiorcy, dochodzone roszczenie musi pozostawać w związku z działalnością danego zakładu lub oddziału. Właściwość przemienna przewidywana jest także w sprawach o zawarcie umowy, ustalenie jej treści, o zmianę umowy oraz ustalenie istnienia umowy, o jej wykonanie, rozwiązanie lub unieważnienie oraz o odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania. Miejsce wykonania umowy określa się przez pryzmat prawa materialnego i jest nim miejsce oznaczone w umowie lub wynikające z właściwości zobowiązania. Jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Dla określenia właściwości sądu może być decydujące miejsce wykonania całego zobowiązania lub jego części. Kodeks postępowania cywilnego przewiduje także inne zasady co do właściwości przemiennej, ale też wyłącznej sądów. Z Twojego punktu widzenia, najistotniejsze będą jednak te wymienione powyżej. Orzeczenie W każdym z wymienionych wyżej trybów postępowania sąd może wydać nakaz zapłaty bądź wyrok. Wydając nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym bądź uproszczonym, nakaz doręcza się wierzycielowi oraz dłużnikowi wraz z pozwem. Dłużnik od momentu odebrania nakazu zapłaty ma dwa tygodnie na złożenie w sądzie sprzeciwu od nakaz zapłaty. W tym terminie (dwóch tygodni) dłużnik może także wierzyciela zaspokoić. Sprzeciw może posiadać merytoryczne zarzuty, ale też niekoniecznie. Zdarza się, że dłużnicy składają sprzeciw tylko po to, aby postępowanie przedłużyć. Jeżeli jednak sprzeciw zostanie wzniesiony w terminie i nie będzie obarczony żadnymi wadami, nakaz zapłaty upadnie, czyli nie będzie funkcjonował w obrocie prawnym, nie będzie istniał. Sprzeciw zostanie Tobie jako powodowi doręczony i będziesz mógł się do niego ustosunkować. Na etapie sprzeciwu sąd nie rozważa jego zarzutów, robi to dopiero później, albowiem sprawa zostanie skierowana do postępowania zwykłego. Po rozpoznaniu sprawy zostanie przez sąd wydany wyrok. Jeżeli zarzuty dłużnika okażą się zasadne, np. zostanie podniesiony zarzut przedawnienia albo spełnienia świadczenia, sąd oddali powództwo o zapłatę. Jeżeli zarzuty dłużnika nie będą miały podstawy – sąd wyrokiem uwzględni roszczenie, a treść wyroku będzie podobna do treści nakazu zapłaty (z tą różnicą, że po stronie dłużnika powstanie obowiązek uregulowania kosztów procesu w większej kwocie). Wracamy jeszcze na moment do etapu, kiedy nasz nakaz zapłaty istnieje. Jeżeli postawa procesowa dłużnika będzie bierna, nakaz zapłaty uprawomocni się i będzie podstawą do wszczęcia postępowania egzekucyjnego, po uprzednim nadaniu mu na Twój wniosek klauzuli wykonalności przez sąd. Podobnie w przypadku wyroku wydanego po wniesieniu przez dłużnika sprzeciwu – jeżeli nie zostanie wniesiona apelacja od wyroku, wyrok stanie się prawomocny i po uzyskaniu klauzuli wykonalności będzie podstawą do skierowania sprawy do komornika. Postępowanie nakazowe Trochę inaczej sprawa wygląda w przypadku postępowania nakazowego. Jeżeli sąd nie będzie widział podstaw do ich wydania, skieruje sprawę do postępowania zwykłego i wyznaczy rozprawę, postępowanie będzie się toczyć, jak w przypadku wniesienia przez dłużnika sprzeciwu, co zostało opisane powyżej. Jeżeli jednak nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym zostanie wydany, to już z chwilą wydania stanowi tytuł zabezpieczenia, wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności. Kwota zasądzona nakazem wraz z wymagalnymi odsetkami stanowi sumę, której złożenie przez dłużnika na rachunek depozytowy Ministra Finansów wystarczy do zabezpieczenia. Jeżeli nakaz zobowiązuje do wydania rzeczy zamiennych, do zabezpieczenia wystarczy złożenie sumy równej wartości przedmiotu sporu. Dłużnik ma możliwość w terminie dwóch tygodni od doręczenia mu nakazu zapłaty wniesienia zarzutów, które należy opłacić w wysokości trzech czwartych części opłaty. W tym terminie (dwóch tygodni) dłużnik może także wierzyciela zaspokoić. Po bezskutecznym upływie terminu (niespełnieniu świadczenia i niewniesieniu zarzutów) nakaz stanie się prawomocny i tak samo jak w przypadku nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, po uzyskaniu klauzuli wykonalności (na Twój wniosek) możesz wszcząć postępowanie egzekucyjne przed komornikiem. Jeżeli komornik przed uzyskaniem klauzuli wykonalności uzyska dla Ciebie jakieś należności, które przekaże na depozyt, nakaz zapłaty z klauzulą wykonalności będzie podstawą do wypłaty przedmiotowego. Po wniesieniu zarzutów nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym nie upada. Sprawa skierowana jest na rozprawę, a po przeprowadzeniu rozprawy sąd wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty w całości lub w części utrzymuje w mocy albo go uchyla i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew o zapłatę odrzuca lub postępowanie umarza. Przedawnienie i odsetki Warto pamiętać, że Twoja wierzytelność ulega przedawnieniu, ale również, że biegną od niej odsetki. Przedawnienie długu W przypadku przedawnienia istotnym jest tytuł powstania Twojej wierzytelności. Ogólne kwestie i zasady związane z przedawnieniem reguluje kodeks cywilny. Istnieją dodatkowo przepisy szczególne, które doprecyzowują zagadnienia ogólne, albo wprowadzają inne terminy przedawnienia. Co do zasady przedawnieniu ulegają roszczenia majątkowe, trzeba jednak mieć na względzie zastrzeżenia wyjątków przewidzianych ustawami. Art. 118 KC wskazuje na ogólny termin przedawnienia, który wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Powyżej określone terminy mają zastosowanie, jeżeli przepisy szczególne nie wskazują innych terminów przedawnienia roszczeń. Jeżeli nie jesteś przedsiębiorcą, czyli zadłużenie nie jest związane z prowadzoną przez Ciebie działalnością gospodarczą ani Twoje wierzytelność nie jest okresowa, obowiązuje co do zasady ogólny termin przedawnienia. Pamiętaj jednak o przepisach szczególnych. Dlaczego istotnym jest ustalenie czy nie nastąpiło przedawnienie? Dochodzenie wierzytelności przedawnionej nie jest zabronione, ale obarczasz się ryzykiem, że dłużnik podniesie zarzut przedawnienia. Jego podniesienie skutkuje wygaśnięciem określonego uprawnienia podmiotu uprawnionego (uprawnienia do skutecznego żądania od organu lub podmiotu stosującego prawo nakazania zobowiązanemu zaspokojenia przedawnionego roszczenia). Zarzut przedawnienia musi być podniesiony w postępowaniu przed sądem w najwcześniejszym możliwym terminie, tj. zasadniczo na etapie postępowania rozpoznawczego (na przykład w odpowiedzi na pozew o zapłatę, czy sprzeciwie od nakazu zapłaty). Zasadniczo zarzut może być podniesiony poza sądem, jednakże uznaje się, że skutki takiej czynności nie będą wykazywały jakiejkolwiek doniosłości. Pozew o zapłatę a odsetki Poruszę teraz pokrótce kwestię odnoszącą się do odsetek. Przed 1 stycznia 2016 roku istniały odsetki ustawowe i kapitałowe, które generalnie nie nastręczały problemów. W powództwie o zapłatę posługiwano się generalnie odsetkami ustawowy, wnosząc o ich zasądzenie, liczonych od dnia następnego po dniu wymagalności roszczenia do dnia zapłaty. Reżim ten uległ zmianie z dniem 1 stycznia 2016 roku i obok odsetek kapitałowych (nazwanych obecnie ustawowymi) pojawiły się odsetki ustawowe za opóźnienie. Te drugie są jakby następcą odsetek ustawowych, o których mówiło się przed 1 stycznia 2016 roku. Przedmiotowe mają powiem różne podstawy prawne. W przypadku odsetek ustawowych za opóźnienie podstawą ich żądania jest art. 481 KC. Wierzyciel może żądać od dłużnika spóźniającego się ze spełnieniem świadczenia odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Od odsetek dłużnik nie może się uchylić, chyba że jako wierzyciel z własnej, dobrej woli z nich zrezygnujesz. Odsetki w ogólności reguluje art. 359 KC., który wskazuje, że odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu. Generalnie powinieneś w pozwie żądać zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty x (Twojej wierzytelności) liczonych od dnia następnego po dniu wymagalności roszczenia do dnia zapłaty. Jeżeli zatem Twoja wierzytelność powstała z uwagi na przykład na niepłacenie przez dłużnika trzech faktur VAT, to od każdej z przedmiotowych należności wskazanych na fakturach możesz żądać odsetek ustawowych za opóźnienie. Czym jest dzień wymagalności? Dzień wymagalności roszczenia to ten dzień, w którym świadczenie powinno zostać uregulowane. Zatem żądając odsetek wskazujesz dzień następujący po dniu wymagalności, jako dzień początkowy biegu odsetek. Podsumowanie Przyznasz, że pozew o zapłatę to dość rozległa materia? Mam jednak nadzieję, że przybliżyłam Ci kwestię postępowania sądowego w sprawie pozwu o zapłatę. Pamiętaj, że artykuł stanowi ogólny zarys, a każdy przypadek jest indywidualny. Wybrane specjalnie dla Ciebie: Jak odzyskać pieniądze pożyczone znajomemu? [PORADNIK] Jak odzyskać/wyegzekwować pieniądze od dłużnika? [5 sposobów] Poszukiwanie majątku dłużnika – [OPŁATA] + WZÓR wniosku Co zrobić gdy nie znasz ADRESU dłużnika? Wezwanie do zapłaty e-mailem ?! [POBIERZ WZÓR] Oceń mój artykuł: (1 votes, average: 5,00 out of 5)Loading...