Orla Perć to najtrudniejszy znakowany szlak w Tatrach. Pomysł budowy wyszedł od znanego poety i taternika Franciszka Henryka Nowickiego. Ostatecznie szlak został wytyczony przez księdza Gadowskiego w latach 1903-06. W dużej części został poprowadzony granią, choć w wielu miejscach, zwłaszcza tych trudniejszych ścieżka omija grań. Dzisiaj Orla Perć zaczyna się na Zawracie a kończy na Przełęczy Krzyżne. Dalszy fragment prowadzący przez Wołoszyn do Polany pod Wołoszynem został zamknięty w 1932 r przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie ze względu na ochronę przyrody. Obecnie jest tam ścisły rezerwat. Od 3 lipca 2007 na odcinku Zawrat - Kozi Wierch szlak jest jednokierunkowy i odcinek ten można pokonywać tylko idąc od Zawratu w kierunku Koziego Wierchu. Szlak jest momentami trudny, w wielu miejscach eksponowany. I choć zamontowano na nim sztuczne ułatwienia w postaci drabinek i łańcuchów polecany jest dla turystów już doświadczonych, umiejących sobie radzić w terenie skalnym i niewrażliwych na przepaście. W przypadku opadów i mokrej skały, a także gdy zalega na szlaku śnieg trudności mogą tam znacznie wzrosnąć. Poślizgnięcia na płatach śniegu i mokrych skałach to najczęstsza przyczyna wypadków w rejonie Orlej Perci. Warto zabrać ze sobą na szlak większą ilość wody, zwłaszcza w upalne dni. Także rękawiczki (np. takiej jak na siłownie - skórzane, bez palców) bo będzie się tam miało często kontakt z łańcuchami. Oraz oczywiście dobre buty z podeszwą, która nie ślizga się na skałach. I raczej nie polecam przechodzenia Orlej z dużymi, ciężkimi plecakami. Jeśli ktoś chciałby zobaczyć jak ten szlak wygląda z bliska, ale wolałby zacząć od czegoś łatwiejszego to najlepiej wybrać wycieczkę na same Granaty. Nie ma tam wielu trudniejszych fragmentów, a można już trochę poczuć klimat tego szlaku. Łatwość tego odcinka jednak nie zwalnia od ostrożności. Na Granatach dochodziło również do wypadków, np. na wskutek pobłądzeń przy złej pogodzie. Jeśli natomiast ktoś chciałby trochę trudniejszy i dłuższy odcinek to możne wejść na Kozi Wierch od Doliny Pięciu Stawów i dalej przejść aż do Skrajnego Granatu. To są jednak najłatwiejsze fragmenty. Pozostałe są znacznie trudniejsze i stwarzają więcej niebezpieczeństw. Całą Orlą Perć da się latem pokonać w jeden dzień. Jest to jednak długa i męcząca trasa. I warto to robić na jeden raz tylko przy pewnej, dobrej pogodzie. Można to zrobić na kilka sposobów: - wyruszyć z Kuźnic bardzo wcześnie rano i potem z Krzyżnego zejść z powrotem do Murowańca i Kuźnic, albo przez Dolinę Roztoki do Palenicy Białczańskiej - ułatwić sobie drogę korzystając z kolejki na Kasprowy Wierch i dalej przez Świnicę do Zawratu - śpiąc w schronisku Murowaniec i wtedy zaoszczędza się czas na dojście z Zakopanego - śpiąc w schronisku w Dolinie Pięciu Stawów Polskich Śpiąc w Murowańcu ma się więcej możliwości zejścia do schroniska w przypadku załamania pogody, bo do wyboru jest Kozia Przełęcz, Żleb Kulczyńskiego, Zadni Granat i Skrajny Granat. Śpiąc w Piątce w stronę schroniska można zejść tylko z Koziej Przełęczy i Koziego Wierchu. Jednak wejście na Zawrat i zejście z Krzyżnego po przejściu całej Orlej Perci jest od strony Piątki krótsze niż z Murowańca. Najlepiej jednak przejście całego szlaku podzielić sobie na dwa dni. Wtedy spokojnie można to zrobić nocując w Zakopanem. Można to sobie podzielić na odcinki Zawrat - Skrajny Granat i Skrajny - Krzyżne. Odcinek pierwszy, Zawrat - Skrajny Granat Ruszam z Kuźnic około 7 rano. Następnie przez Boczań do Murowańca i dalej w stronę Zawratu. Pogoda jest słoneczna a ludzi na szlaku jeszcze niewielu. Czyli idealne warunki na zrobienie Orlej Perci. Omijam Czarny Staw Gąsienicowy i ruszam w stronę Zmarzłego Stawu i następnie w górę na Zawrat. Przy łańcuchach pod Zawratem spotykam już kilku turystów. Trudności tego miejsca są jednak małe w porównaniu z tym co mnie czeka na Orlej Perci. Niemniej jednak trzeba tu zawsze uważać bo w rejonie Zawratu zdarza się najwięcej wypadków. Po chłodnym cieniu Zawratowego Żlebu na przełęczy znowu. słońce. Na Zawracie jest juz trochę ludzi. Panorama z Zawratu piękna choć jak to zwykle latem przykryta lekką mgiełką. Chwila odpoczynku i ruszam granią w stronę Małego Koziego Wierchu. Trudności na razie nie ma wielu, choć są już pierwsze łańcuchy, więc po chwili wchodzę na szczyt. Widok ładny, więc zatrzymuje się i po zrobieniu kilku zdjęć ruszam dalej. Teraz zejście na Zmarzłą Przełączkę Wyżnią. Zejście jest ubezpieczone łańcuchami. W dole Żydowski Żleb czyli Honoratka. Miejsce to jest dość niebezpieczne. Zwłaszcza kiedy leży śnieg lub jest ślisko. Większy krok i jestem już po drugiej stronie przełęczy. Teraz schodzę w dół po dość wąskich półeczkach skalnych idąc wzdłuż północnej ściany Zmarzłych Czub (czyli trawersując). Wszystko ubezpieczone łańcuchami. Potem już jest łatwiej. Wchodzę znowu na grań i po skalnych płytach przy pomocy łańcuchów schodzę na Zmarzłą Przełęcz. Trzeba tu uważać gdy płyty są śliskie. Zmarzła Przełęcz ma dwa siodła rozdzielone małą turniczką. Na wschodnim siodle przełęczy stoi skalny chłopek w kształcie maczugi, dobrze widoczny z dołu. Jest też dobry widok na południową ścianę Zamarłej Turni z licznymi drogami wspinaczkowymi. Z przełęczy dalej trawersuje się od północnej strony Zamarłą Turnię. Najpierw dolnym tarasem, a potem z podejściem krótką drabinką z klamer podszczytowym, górnym tarasem. Teraz pozostaje tylko zejście stalową drabinką na Kozią Przełęcz. Trudności są tylko psychiczne, zwłaszcza jak się spojrzy w dół, bo technicznych raczej żadnych. Trzeba po prostu zejść po drabince na skalną półeczkę i dalej już łatwiejszym terenem przy pomocy łańcuchów zejść na samą przełęcz. Nie jest trudno, ale trzeba uważać bo upadek z drabinki może skończyć się sporym lotem. Kozia Przełęcz jest wąska i nie ma na niej miejsca na odpoczynek więc idę od razu dalej. W tym miejscu, a w zasadzie trochę dalej, czerwony szlak krzyżuje się z żółtym, powadzącym od Koziej Dolinki przez Pustą Dolinkę do Doliny 5 Stawów. Za przełęczą jest od razu dość trudne miejsce. Kilkumetrowy trawers (czyli poziome przejście) po dość wąskiej skalnej półce. Jest ubezpieczony łańcuchem. Trzeba tam uważać zwłaszcza gdy jest ślisko. Ekspozycja jest spora, bo w dole Dolinka Pusta. Tutaj się szlak trochę obniża i doprowadza do rozwidlenia. Żółty szlak prowadzi w dół, do Dolinki Pustej. Ja skręcam w lewo i ruszam dalej Orlą Percią. Odcinek wprowadzający na Kozie Czuby nie jest bardzo trudny. Z początku jest fragment gdzie wchodzi się przy pomocy łańcuchów i drabinki z klamer po skalnej ściance. Potem jest łatwy odcinek z którego dobrze widać południową ścianę Zamarłej Turni oraz drabinkę prowadzącą na Kozią Przełęcz. Dalej szlak jest poprowadzony po północnej stronie i przy pomocy łańcuchów wprowadza na grań Kozich Czub. Kawałek granią i wchodzę na główny wierzchołek Kozich Czub. Tutaj chwila przerwy a potem jedno z bardziej niebezpiecznych miejsc czyli zejście na Kozią Przełęcz Wyżnią. Widać zachodnią stronę Koziego Wierchu i pionową "rynnę" po której poprowadzony jest szlak. Zejście na przełęcz jest ubezpieczone łańcuchami i mocno eksponowane. Trzeba bardzo uważać, zwłaszcza pod koniec, gdzie jest krótkie poziome przejście z łańcuchem, ale jest mało miejsca na postawienie stopy. Sama przełęcz jest bardzo wąska. A za nią zaczyna się w miarę łatwe wejście na Kozi Wierch. Najpierw kawałek po skosie, a później już prosto w górę. Całość jest ubezpieczona łańcuchami, ale wygodnych chwytów i stopni jest dużo więc wchodzi się bardzo przyjemnie i bez większych problemów. Na Kozim Wierchu (wysokość 2291 m npm) robie sobie małą przerwę. Warto, bo to jedno z lepszych miejsc widokowych, a także najwyższy szczyt znajdujący się w całości na terenie Polski. Dalej fragment Orlej Perci jest zwykłą, łatwą ścieżką i prowadzi południowymi zboczami Koziego Wierchu. Przez chwilę czerwony szlak idzie razem z czarnym, prowadzącym z Koziego Wierchu do Doliny Pięciu Stawów. Idąc dalej Orlą Percią zbliżam się znowu do grani i przed Przełączką pod Buczynową Dolinką przechodzę znowu na stronę północną. Przed przełęczą jest krótki fragment przejścia po skalnej płycie, gdzie trzeba uważać aby się nie poślizgnąć i potem już zejście w Żleb Kulczyńskiego. Zejście żlebem nie jest zbyt przyjemne bo bardzo tam krucho i trzeba uważać, aby nie zrzucać kamieni i aby samemu nie dostać kamieniem. Po jakiś 80 m zejścia czerwony szlak odbija w prawo pod kominek prowadzący do szczerbiny przy Czarnym Mniszku. Dalej w dół Żlebem Kulczyńskiego prowadzi czarny szlak dojściowy od strony Koziej Dolinki. Wejście kominkiem nie sprawia mi żadnego problemu. Kominek ma z 20 m wysokości i wejście jest tam ubezpieczone łańcuchami. Ale skały są tam tak ładnie urzeźbione, że w zasadzie można nim wejść prawie jak po schodach. Kominek jest jednym z najfajniejszych miejsc wspinaczkowych na całym szlaku. Zwłaszcza gdy się go przechodzi przy pomocy samej skały. Dalej ścieżka jest już łatwa i prowadzi zachodnimi stokami Czarnych Ścian. Po pokonaniu kominka ruszam dalej w stronę Zadniego Granatu. Przed szczytem z lewej strony dochodzi jeszcze zielony szlak od strony Koziej Dolinki. Po zejściu z Zadniego jest jeden mały lekko eksponowany fragment od strony Buczynowej Dolinki. Trzeba zejść trochę w dół, przejść kawałek poniżej grani wąską ścieżką, by potem wejść po skałach na Pośrednią Sieczkową Przełączkę. I dalej już szeroką ścieżką wzdłuż grani na Pośredni Granat. Dalej przy zejściu na Skrajną Sieczkową Przełączkę jest troszeczkę trudniej. Trzeba zejść po skalach używając rąk, a szlak w tym miejscu się trochę obsypuje. Poniżej przełęczy znajduje się opadający w stronę Stawu Gąsienicowego Żleb Drége'a. W swojej górnej części trawiasty i łatwy. A w dolnej zaś podcięty urwiskiem. Po zejściu na przełęcz musze zrobić jeszcze "krok nad szczeliną". Nie jest to trudne miejsce. Trudności tak jak w przypadku drabinki raczej psychiczne. Wystarczy zrobić duży krok. Można przytrzymać się łańcucha, który jest zamocowany nad szczeliną. Sama szczelina nie jest też głęboka i zwęża się ku dołowi. To miejsce można także ominąć dołem od strony Żlebu Drége'a czyli od strony Czarnego Stawu Gąsienicowego. Ten fragment szlaku znajduje się po zachodniej stronie grani. Znajdują się tu jedyne w tym rejonie ułatwienia w postaci łańcucha nad szczeliną i zamontowanej kawałek wcześniej klamry, ułatwiającej przejście przez skały znajdujące się poniżej grani. Pozostały odcinek szlaku na Skrajny Granat jest już łatwy i prowadzi skalną, obsypującą się ścieżką. Ze Skrajnego Granatu otwiera się widok na trzy doliny: Gąsienicową, Pańszczycy i Pięciu Stawów Polskich, a także na znajdującą się poniżej Buczynową Dolinkę. W oddali można także zobaczyć Tatry Bielskie, Lodowy Szczyt, Gierlach czy Rysy. Jest to jedno z ciekawszych miejsc widokowych. Pierwszy fragment Orlej Perci kończę na Skrajnym Granacie. Schodzę więc żółtym szlakiem do Stawu Gąsienicowego i dalej już niebieskim do samych Kuźnic. Odcinek drugi, Skrajny Granat - Przełęcz Krzyżne Początek wycieczki w Kuźnicach. Następnie niebieskim szlakiem przez Boczań dochodzę do Czarnego Stawu Gąsienicowego. Tutaj skręcam na żółty szlak prowadzący na Skrajny Granat. Ścieżka jest łatwa, ale podejście mozolne. Trzeba zwrócić uwagą gdy się wyjdzie z kosówki i po jakimś czasie dojdzie do dużego żlebu spadającego spod Pańszczyckiej Przełęczy, aby nie zgubić szlaku i iść skałami po lewej stronie zamiast skalnym rumowiskiem prosto w górę. Kawałek wyżej trzeba uważać gdy wchodzi się ze żlebu w skały, ponieważ jest tam zwykle ślisko. Ale ten fragment jest ubezpieczony łańcuchem. Dalej na sam szczyt prowadzi już nietrudna, dość mocno obsypująca się ścieżka. Na Skrajnym Granacie chwila przerwy i ruszam w stronę Krzyżnego. Od razu za Skrajnym zaczyna się zejście w dół po ubezpieczonych łańcuchami skałach. Schodzi się w stronę Buczynowej Dolinki. W końcowym odcinku zejścia jest taki krótki poziomy fragment gdzie trzeba uważać i przejść stając na stalowej klamrze. Następnie jest łatwiejszy fragment ścieżki, którym przechodzę na północną stronę grani by przy pomocy łańcuchów zejść po mocno obsypujących się skałach na Granacką Przełęcz. Szlak znowu przewija się na północną stronę. Te wszystkie północne fragmenty Orlej Perci są zacienione i przeważnie mokre i śliskie. Trzeba tu uważać, zwłaszcza gdy leży śnieg lub gdy jest mokro. Ten fragment za Granacką Przełęczą przypomina trochę Honoratkę. Z przełęczy schodzę trochę w dół, wzdłuż żlebu po skalnych półeczkach na północnej ścianie Wielkiej Orlej Turniczki. Cały czas przejście jest ubezpieczone łańcuchami. Następnie jest krótki poziomy fragment i dalej przy pomocy drabinki i łańcuchów wychodzę na Orlą Przełączkę Niżnią. Następnie krótki, łatwy fragment po południowej stronie Orlej Baszty i zejście takim skośnym kominem na trawiastą Pościel Jasińskiego. Zejście kominem jest ubezpieczone łańcuchami i jest tam dość dobrze urzeźbiona skała więc nie sprawia wielu problemów. Przede mną następne niebezpieczne miejsce - północny trawers Buczynowych Czub. Znowu przechodzę na północną stronę grani. Jest więc mokro i ślisko. A dodatkowo bardzo krucho. Całość jest ubezpieczona łańcuchami. Schodzę kawałek na dół po obsypujących się skałach, a następnie w górę już po płytach skalnych, lecz miejscami dość śliskich. Po chwili znowu wychodzę na południową stronę grani. Największe trudności Orlej Perci mam już za sobą. Dalej już jest łatwiejszy odcinek aż na Przełęcz Nowickiego. Z przełęczy też łatwo, najpierw kawałek po południowej stronie, potem po północnej. Ścieżka wprowadza na Budzową Przełączkę, która oddziela Budzową Igłę od masywu Wielkiej Buczynowej Turni. Z przełączki przechodzę w poprzek południowego, trawiastego zbocza Wielkiej Buczynowej Turni. Po poziomym odcinku podchodzę kawałek w górę i po przejściu kilku małych przełączek w żeberkach opadających z Wielkiej Buczynowej Turni, schodzę w dół do żlebu spadającego z Buczynowej Przełęczy. Zejście jest ubezpieczone łańcuchami i miejscami się trochę obsypuje. Teraz kawałek po skałach żlebem w górę, następnie szlak odbija w prawo wyprowadzając ze żlebu na skalne zbocze Małej Buczynowej Turni. Całość podejścia jest ubezpieczona łańcuchami i niespecjalnie trudna. To są ostatnie łańcuchy na szlaku. Dalej jest już w większości kamienna ścieżka po południowej stronie grani. Najpierw jest trawers pod głównym wierzchołkiem Małej Buczynowej Turni. Potem kawałek przejścia granią. A następnie ścieżka schodzi w dół i przebiega poniżej Ptaka i Kopy pod Krzyżnem by po chwili wprowadzić na samą Przełęcz Krzyżne. Krzyżne to jedno z lepszych miejsc widokowych w Tatrach Polskich. W dole słychać szum Wielkiej Siklawy. A na przełęczy jest sporo miejsca więc przy dobrej pogodzie można tam sobie spędzić dłuższą chwilę. Z Krzyżnego schodzę w stronę Doliny Pańszczycy. Zejście prowadzi kamienną ścieżką. Po drodze jest do przejścia małe skalne żeberko, przy przejściu którego trzeba czasem użyć rąk. Dalej już tylko przejście koło Czerwonego Stawku, podejście na Zadni Upłaz i przejście Dubrawiskami wzdłuż zboczy Żółtej Turni w stronę Murowańca. A stamtąd przez Boczań do Kuźnic. Orla Perć to trudny szlak. Warto go więc robić przy dobrej pogodzie, kiedy skała jest sucha i chmury nie zasłaniają widoków. Szlak jest dość oblegany przez turystów co czasem powoduje zatory w trudniejszych miejscach, dlatego warto się tam wybierać wcześnie rano. Wycieczka jest trudna, ale piękna i dająca wiele satysfakcji. Trzeba tylko pamiętać, że jest tam sporo niebezpiecznych, eksponowanych miejsc gdzie trzeba szczególnie uważać. Czas wycieczek ok. 11 h i 9 duże Pytania dotyczące szlaku można zadawać na forum Opis starszej wycieczki, odcinek Kozia Przełęcz - Skrajny Granat

Hotels near Pensjonat Orla Perc, Zakopane on Tripadvisor: Find 3,982 traveler reviews, 11,292 candid photos, and prices for 489 hotels near Pensjonat Orla Perc in Zakopane, Poland.

„Jak przejść Orlą Perć zimą?" "Wykrywacz metalu poprowadzi Cię wzdłuż łańcuchów.” Taką wymianę zdań znalazłem kiedyś na (skądinąd przydatnym) forum Choć wygląda ona na złośliwą, pokazuje pewien niuans, na który warto zwrócić uwagę. Jeśli stawiasz swoje pierwsze kroki w Tatrach zimą, najtrudniejszy polski szlak jest kiepskim pomysłem na rozpoczęcie nauki. Podobnie zresztą latem. Jeśli nigdy w życiu nie szedłeś szlakiem trudniejszym, niż ścieżka na Ciemniak, nie wybieraj Orlej Perci jako pierwszej przygody w terenie wysokogórskim. Nawet latem jest ona wyzwaniem dla turysty, choć doświadczony taternik przejdzie ją z łatwością, pogwizdując. Może nawet przebiegnie (rekord całego szlaku to 1 godzina i 4 minuty). Ale zanim wyruszysz, musisz sprawdzić pogodę, poznać teren i przewidzieć, że spędzisz około 7 godzin na grani bez dostępu do wody. Dobrze, jeśli znasz swoje możliwości fizyczne, czujesz się swobodnie w eksponowanym terenie i nie boisz poruszania po sztucznych ułatwieniach. Ostatecznie przejście całej Orlej Perci to całodniowa, wymagająca fizycznie i trudna wycieczka, choć piękna sceneria wysokogórska wynagradza trud jej przejścia. Możliwe jednak, że po zdobyciu letnich szlifów i posmakowaniu Tatr także zimą, Twój wzrok padnie wreszcie na postrzępioną grań między Zawratem a Krzyżnem i podpowie „byłoby super”. Co wtedy? Czy warto próbować zimowego przejścia Orlej? A jeśli tak – czego potrzebujesz i co musisz umieć, by rozpocząć akcję “Orla Perć zimą”? Orla Perć zimą to propozycja dla doświadczonych fanów gór. (fot. archiwum autora) Orla Perć zimą – co musisz umieć, by ją przejść? Zimowy szlak w Tatrach to często zupełnie inna bajka niż letni. Zdarza się (jak np. na słynnych Rysach), że przebieg letniej ścieżki nie pokrywa się z zimową. Trudności bardzo rosną, a na wszystko nakłada się sytuacja lawinowa. Ten sam szlak staje się bardzo zmienny, zależnie od pogody i ilości śniegu. Zimowe przejście Orlej Perci to już nie wycieczka. To poważne przejście o charakterze taternickim, na które musisz być przygotowany (-a) kondycyjnie i sprzętowo. Przede wszystkim musisz posiadać doświadczenie. Podstawy poruszania się zimą w Tatrach opanujesz na specjalnym kursie. I tu uwaga: nich nie będzie to jakiś tam „kurs zimowy”, uczący posługiwania się mapą czy kopania jam śnieżnych. Musi to być kurs turystyki wysokogórskiej, który nauczy Cię asekuracji lotnej, obsługi raków i czekana, zastosowania liny i budowania stanowisk do asekuracji i zjazdu, asekuracji lotnej na grani, poruszania w terenie wspinaczkowym. Wszystkie one są niezbędne by w ogóle myśleć o wyjściu na ten szlak. To jednak nie wszystko. Konieczne jest obycie z ekspozycją i trudnym terenem, te zaś przychodzą z czasem. Dlatego tak ważne jest, by przejście Orlej nie było Twoja pierwszą przygodą zimową. Spróbuj wcześniej wejścia na Świnicę, Granaty lub Rysy. Do zimowego przejścia przyda się też letnie doświadczenie wspinaczkowe, choćby na łatwych drogach, jakie pokonuje się na kursie skałkowym. Musisz też umieć ocenić aktualną sytuację lawinową. Orla Perć zimą? Jeśli masz taki plan, pomyśl o skompletowaniu zespołu. (fot. archiwum autora) W zespole czy solo? Choć niektóre odcinki Orlej Perci przechodziłem zimą samotnie, wiem, że na to pytanie jest tylko jedna odpowiedź: w zespole. Orla obfituje w odcinki, które pod śniegiem stają się kompletną ruletką. Pół biedy, gdy wychodzisz na ten szlak w maju i natrafiasz „tylko” na pozostałości śniegu, które – mimo wszystko – też mogą być groźne. Wiele odcinków to jednak „powietrzne” przejścia, na których po obu stronach masz ekspozycje, a podłoże jest niestabilne. Jedno poślizgnięcie w sypkim puchu lub na lodzie i Twoja przygoda z górami może skończyć się definitywnie. Podczas niedawnego pobytu w Tatrach sam zawróciłem będąc na początku trasy, gdyż w Żlebie Honoratka śnieg był zbyt niestabilny i mógłbym zjechać razem z nim na dno Doliny Gąsienicowej. I to pomimo panującej w Tatrach lawinowej „jedynki” i wspaniałego okna pogodowego. Oczywiście samotne, zimowe przejście Orlej Perci jest możliwe. Można to zrobić „na żywca” (odradzam) lub stosując techniki autoasekuracji liną. Jeśli jednak zdecydujesz się na ten wariant zakładam, że nie potrzebujesz niniejszego poradnika. Po prostu wiedz, że musisz być wtedy doświadczonym zimowym taternikiem i bardzo dobrym wspinaczem. W mojej opinii optymalny zespół na ten szlak to doświadczona dwójka lub trójka, o zbliżonych możliwościach fizycznych, ufająca sobie i sprawdzona na łatwiejszych zimowych szlakach. Zimowa wyprawa na Orlą Perć wymaga zabrania odpowiedniego sprzętu osobistego. (fot. archiwum autora) Orla Perć zimą – sprzęt Zimowe przejście Orlej to wymagająca droga graniowa o złożonym przebiegu. Zakładając, że wychodzicie na nią w dobrych warunkach, potrzebujecie osobistych zestawów sprzętu oraz wyposażenia wspólnego. W skład tego pierwszego wejdą: Buty wysokogórskie;Czekan – wystarczy jeden zwykły, wspinaczkowa „dziaba” nie jest konieczna;[Więcej informacji na ten temat znajdziecie w artykule “Jaki czekan w Tatry?”]Raki – klasyczne, 12-zębne.[Wyborowi raków w Tatry poświęcony był jeden ze wcześniejszych poradników]Uprząż – polecam lekkie modele z rozpinanymi pętlami (np. CT Tami);Kask – latem bardzo wskazany, zimą niezbędny;Przyrząd asekuracyjny;3 karabinki zakręcane HMS;2 pętle prusika;Lonża (daisy chain lub z liny dynamicznej; ja używam CT Multi Chain). Do tego oczywiście „zwykłe” wyposażenie zimowe: plecak ok. 40 l, a w nim termos, czołówka, apteczka, okulary przeciwsłoneczne, zestaw ciepłych ubrań, potencjalnie także lawinowe ABC. I koniecznie naładowany telefon z wbitym numerem do TOPR. Lina dynamiczna przyda się do asekuracji zespołu. (fot. archiwum autora) Wasz wspólny sprzęt, który posłuży do asekuracji całego zespołu: Lina dynamiczna – 60 metrów liny pojedynczej, ta ilość pozwoli na dłuższe zjazdy;5-6 taśm krótkich (60 cm);5-6 taśm długich (120 cm);10-12 karabinków (wybieram lekkie CT Fly-Weight Evo lub Ocun Kestrel);Kilka kości z dolnego zakresu (2-7);2-3 friendy (0, 1, 2);Opcjonalnie kilka lekkich ekspresów. Na grani Orlej Perci duży zestaw sprzętu się nie przyda. Nie warto obwieszać się tu ciężkim kompletem friendów czy wianuszkiem haków. Pamiętaj, że przeloty zakładać będziesz głównie z gotowych kotew i klamer wbitych w skałę. Do tego niezbędne będą pętle i karabinki. Kość założysz czasem w szczelinie, gdy inna asekuracja będzie niedostępna. Woda i jedzenie Przed Tobą całodzienna wspinaczka. Weź smaczne i kaloryczne jedzenie, które da Ci energię na 10-14 godzin w trudnym terenie. Czekolada, batony energetyczne, suszone owoce – cokolwiek, co utrzyma Cie w dobrej formie. Przebywając na grani nie będziesz mieć dostępu do wody. Niezłym pomysłem może wydawać się termos z herbatą, jednak ostatnio na długie tatrzańskie wyjścia zabieram kuchenkę. Mój Jetboil MiniMo waży tyle, co 1-litrowy termos, a pozwala na szybkie zagotowanie wody ze śniegu na postoju. W ten sposób, przy tej samej wadze, mogę wypić na długiej wyrypie kilka litrów izotoniku, a nie tylko jeden. Planując trasę, warto uwzględnić też postoje, potrzebne na regenerację. (fot. archiwum autora) Kondycja Dobry wspinacz brutalnej sile przeciwstawia zwinność i zmysł równowagi. Trudno jednak myśleć o takim przejściu bez pokonania setek metrów przewyższeń i zejść, a także 500-700-metrowego podejścia ze schroniska do początku szlaku. Taki 2-godzinny marsz, zimą może zmienić się w długie torowanie. Na podejściu zmieniajcie się, by oszczędzać siły i korzystajcie z kijków. Czas Latem przejście Orlej Perci to dla wprawnego turysty 6 godzin. Zimą potrzeba dużej „pary” by myśleć o zrobieniu tego szlaku w jeden dzień. Potrzebujesz do tego bardzo dobrych warunków i wyjścia ze schroniska w nocy. Musisz być gotowy (-a) na nocny powrót. Z tego powodu rozsądnym jest podzielenie takiego przejścia np. na dwa weekendowe dni. Przechodzenia grani z biwakiem ze względów oczywistych nie polecam – poza złamaniem prawa (jesteśmy w parku narodowym) oznacza to dźwiganie śpiwora, namiotu i maty, w sumie kilku zbędnych kilogramów. Orla Perć to szlak wymagający dobrej kondycji. (fot. archiwum autora) Przebieg Zimowa Orla Perć różni się nieco od letniej swoim przebiegiem. Na niektórych odcinkach szlak letni schodzi z grani, gdy zimowy kieruje się jej kulminacją. W wielu miejscach właściwą drogę pokażą ślady poprzedników, a gdy ich brak musisz samodzielnie ocenić sytuację i wybrać. Poniższy opis został z konieczności skrócony i nie jest alternatywą dla dokładnego przestudiowania mapy. Pamiętaj też, by uprzednio poznać ten szlak latem! Zawrat – Kozia Przełęcz Początek naszego przejścia to Przełęcz Zawrat. Pierwszy odcinek Orlej Perci jest jednokierunkowy, zatem nie ma mowy o rozpoczęciu go z drugiej strony. Z Zawratu łatwa grań prowadzi na Mały Kozi Wierch (2228 m Za szczytem czeka pierwsza trudność: zejście na Zmarzłą Przełączkę Wyżnią i do wnętrza stromego Żlebu Honoratka. Tu łańcuchy często schowane są pod śniegiem, w eksponowanym miejscu warto się dobrze asekurować. Tam, gdzie stalowe ubezpieczenia wystają spod śniegu, zakładajcie przeloty z pętli. Dalej szlak letni prowadzi północną stroną Zmarzłych Czub, jednak jako zimowy wariant często wybierane jest przejście granią. Za systemem półek i płyt schodzimy na Zmarzłą Przełęcz, po której czeka nas trawers Zamarłej Turni. Zimą, podobnie jak latem, należy wybrać szerokie płyty w partiach szczytowych, które skierują nas w stronę drabinki, prowadzącej pod szczyt. W tym miejscu radzę unikając wchodzenia na ścisły wierzchołek. Lepiej trzymać się lewej (północnej) strony grani, gdyż to tam, nieco dalej, znajduje się najsłynniejsza atrakcja szlaku: drabinka na Koziej Przełęczy. Przełęcz Zawrat – tu zaczyna się Orla Perć. (fot. archiwum autora) Do górnego szczebla drabiny prowadzi ciąg łańcuchów, jednak gdy są one schowane pod śniegiem pamiętajcie, by stojący wyżej dobrze asekurowali członka zespołu, który podchodzi do drabiny. Podczas schodzenia nią zachowajcie ostrożność i pilnujcie, by prawidłowo stawać rakami na szczeblach. Czekan będzie zbędny, używajcie dłoni, pamiętając o założeniu 2-3 przelotów. Będą one potrzebne osobie schodzącej jako ostatnia. W dolnej części warto założyć stanowisko, z którego asekurowane osoby schodzić będą stromym systemem stopni na wąską przełęcz. Na Koziej Przełęczy grań przecina żółty szlak, który może być Twoją drogą zejścia w razie zmęczenia lub niepogody. Kozia Przełęcz – Kozi Wierch Z przełęczy schodzicie minimalnie ku Dolinie Pięciu Stawów, by po chwili skierować się stromo ku górze długim tarasem. W tym miejscu towarzyszy Wam ciąg łańcuchów, które zimą powinny być widoczne spod śniegu. Jeśli nie są, aby założyć dobry punkt asekuracyjny będziecie musieli dogrzebać się do nich. Dalej czeka Was przejście kulminacją Kozich Czub, prawdopodobnie ściśle ganią. Za nimi czeka duży skalny próg, opadający ku Koziej Przełęczy Wyżniej. Latem w tym miejscu opuszczamy się po łańcuchach wąskim kominkiem. Zimą łańcuchy mogą być odsłonięte, gdyż śnieg rzadko zalega na stromej ścianie, jednak wygodniejsze powinno być pokonanie ich zjazdem. Tu przyda się 60-metrowa lina. Punkt zjazdowy najlepiej zrobić z górnej kotwy łańcucha. Za przełęczą czeka Was wspinaczka stromą granią Koziego Wierchu. Ta część wymaga szczególnej ostrożności i może okazać się najtrudniejszym fragmentem Waszego przejścia. Ubezpieczenia zamocowane w tym miejscu są często zasypane, a sam śnieg bywa niestabilny. Ten odcinek wymaga bardzo uważnej asekuracji i wyszukiwania stopni w gładkiej skale. Prawie 100 metrów wyżej czeka szczyt Koziego Wierchu (2291 m – najwyższego punktu na całej drodze. To dobre miejsce na odpoczynek, a gdy pora jest późna – także na podjęcie decyzji o zejściu do Doliny Pięciu Stawów. Kozi Wierch – Zadni Granat Szlak za Kozim Wierchem jest łatwy, ale tylko latem. Zimowy wariant prowadzi tu znacznie bliżej grani lub nawet jej kulminacją. Koniecznie uważajcie na nawisy, tworzące się po północnej stronie. Szlak idzie granią, skręcając zdecydowanie ku północy i dociera do Przełączki nad Buczynową Dolinką. Tu po jednej stronie macie Czarne Ściany, po drugiej Buczynową Strażnicę. Na wschód zbocza opadają gwałtownie, zaś ku zachodowi prowadzi stąd, ku Dolinie Gąsienicowej, Żleb Kulczyńskiego. Warto ominąć ten odcinek grani i podążyć za letnim wariantem, który obniża się dnem żlebu. Po ok. 200 metrach czerwony szlak skręca gwałtownie w prawo, do podstawy stromego komina wyposażonego w drabinkę. Także tu warto założyć punkty asekuracyjne na szczeblach oraz ostrożnie stawać rakami na szczeblach i skalnych stopniach. W tym miejscu teren staje się łatwy, a szlak trawersuje poszarpane turnie w rejonie Zadniej Sieczkowej Przełączki. Chwile potem z lewej dociera na grań zielony szlak z Koziej Dolinki, a Wy stajecie na szczycie Zadniego Granatu (2240 m). Zadni Granat – Przełęcz Krzyżne Dalszy odcinek jest względnie łatwy, choć owa łatwość zależy mocno od warunków śniegowych. Ścieżka prowadzi granią Granatów, w niewielkiej ekspozycji, ale napotykając problematyczne pasaże oraz stopnie skalne. Tu łańcuchów jest niewiele, ale tam gdzie są warto się asekurować. To także drugie słynne miejsce, jakim jest Skrajna Sieczkowa Przełączka i krótki odcinek łańcucha zawieszony „w powietrzu”. Poczucie ekspozycji jest jednak złudne i z łatwością pokonacie tę przeszkodę. Dalej czeka Was krótkie podejście na Skrajny Granat (2225 m) i krótkie zejście ze szczytu. Ostatnich 10 metrów to trikowe przejście nad skalnym uskokiem. Warto skorzystać tu ze stanowiska zjazdowego. Z przełęczy możliwe jest ostatnie zejście, żółtym szlakiem nad Czarny Staw Gąsienicowy. Dalej Wasz zespół czeka długi i już trudniejszy odcinek przez grań Buczynowych Turni. Nie pomylcie się i nie skręćcie ku północy, w stronę Wierchu pod Fajki! Szlak skręca tu w prawo i prowadzi na nowo w ekspozycji. Warto dobrze się asekurować, korzystając z naturalnego ukształtowania skał oraz sztucznych ułatwień po obu stronach. Na odcinkach prowadzących stromo w dół nie zapominajcie o pozostawieniu punktów asekuracyjnych dla osoby idącej na końcu. Za Granacką Przełęczą czeka Was krótkie zejście żlebem, po czym obejście od południa Orlej Baszty. Szlak wymaga uwagi, na stromych skałach warto regularnie zakładać punkty dla ochrony przed niekontrolowanych zjazdem. Miniecie od południa Wielką Buczynową Turnię (2183 m). Krótką rysą trzeba opuścić się w kierunku Buczynowej Przełęczy i poniżej niej, by idąc coraz łatwiejszym terenem dotrzeć do Małej Buczynowej Turni. Stąd, prowadząc już łatwą ścieżką, omijającą dwie kulminacje, Orla Perć dociera do finału na przełęczy Krzyżne (2112 m). Tu szlak ma swój koniec. Przez przełęcz przechodzi żółty szlak z Doliny Roztoki do Doliny Gąsienicowej. Łagodnym zejściem ku północy z łatwością zejdziecie do Murowańca, odległego zimą o ok. 2 godziny. Orla Perć – opcje zejścia ze szlaku Orlą Perć przecina kilka szlaków, które możecie wybrać w celu wcześniejszego zejścia. Poza szlakami poprowadzonymi przez Zawrat i Krzyżne są to: Żółty szlak przecinający Kozią Przełęcz – zejście do Doliny Gąsienicowej lub Pięciu Stawów;Czarny szlak docierający na Kozi Wierch – zejście do Doliny Pięciu Stawów;Czarny szlak schodzący Żlebem Kulczyńskiego;Zielony szlak z Zadniego Granatu;Żółty ze Skrajnego Granatu – wszystkie trzy sprowadzają do Doliny Gąsienicowej. Najdłuższym odcinkiem bez możliwości zejścia jest ten ostatni: Zadni Granat – Przełęcz Krzyżne. Również dość długi jest fragmenty między Zawratem, a Kozią Przełęczą. Mam nadzieję, że ten – z konieczności skondensowany – poradnik pomoże Wam podjąć decyzję: jak iść na Orlą Perć zimą. Podpowie też jakie umiejętności wcześniej warto zdobyć i co ze sobą zabrać. Niniejszy tekst nie zastąpi jednak praktyki. Wspinacie się dobrze i bezpiecznie! [O wspinaniu zimą rozmawialiśmy w naszym podcaście z Jakubem Radziejowskim. Polecamy!]

Są jednak w Tatrach inne, łatwe szlaki w sam raz na rodzinną wycieczkę. Zajrzyjcie do naszych przewodników: Czytaj też: Weekend z dala od zgiełku i tłoku. TOP 20 odludnych miejsc w Polsce na wypoczynek poza miastem. Leśne uroczyska, dzikie plaże i inne. Orla Perć na zdjęciach. Zapraszamy do galerii zdjęć z Orlej Perci.

B O A R D » Board » Zadaj pytanie » Archiwum » Szukaj » Stylizacja OBECNI NA TPC » Pio321 11:13 » PaKu 11:08 » rad 11:05 » DYD 11:03 » Endrioo 10:57 » Fight 10:56 » Hamsterek 10:54 » Kenny 10:53 » MacLeod 10:52 » marcin502 10:49 » Grocal 10:48 » Demo 10:44 » Matti 10:37 » warcab123 10:36 » NimnuL 10:36 » piwo1 10:32 » jaross 10:32 » DAWIDUS 10:31 » Trunks 10:27 » XepeR 10:27 Dzisiaj przeczytano 11682 postów, wczoraj 26778 Szybkie ładowanie jest: włączone. © 2001 - 2022 A R C H I W A L N A W I A D O M O Ś Ć (OT - turystyka/odzież) Uszkodzona membrana w kurtce - da się coś z tym zrobić ? , JE Jacaw 5/05/14 10:19Mam od 5 lat kurtkę Jack Wolfskin Lowlands Parka, niestety niedawno spostrzegłem, że mi przecieka na ramionach, po przyjrzeniu się membranie zauważyłem, że w tych miejscach jest ona przetarta - pewnie od ramion plecaczka. Czy da się coś z tym zrobić ? Generalnie po prostu szkoda mi kurtki, bo jak na moje potrzeby się sprawdzała, ale przez to uszkodzenia traci dużo na użyteczności. Tak sobie myślałem, czy nie da się tam prysnąć jakimś choćby lateksem (albo czymś), co spowodowałoby, żeby w tych miejscach kurtka nie przeciekała, a że nie będzie "oddychać" to jest mało istotne. Tylko nie wiem kto takie usługi oferuje i do kogo się z tym zwrócić ? Tak przy okazji to trochę mnie zawiodła taka znana firma, że nie pomyśleli o jakimś wzmocnieniu w tym miejscu, nawet kosztem "oddychalności", bo to oczywiste, że to są miejsca najbardziej obciążone (noszenie plecaków), a jednocześnie najbardziej narażone na deszcz. Z góry dziękuję za to ustrój, który bohatersko walczy z problemami nieznanymi w innych ustrojachale zaraz zaraz... , Chrisu 5/05/14 10:23ta kurtka i tak ma tyle lat, że dbając o dobre samopoczucie klienta (siebie) powinieneś sobie nową kupić ;) /// GG# 1 110 10 10 11 100 10 \\\Taaa... i co jeszcze ;-) , JE Jacaw 5/05/14 10:35Poza tym uszkodzeniem jest nadal z bardzo dobrym stanie, do tego nie po to się szarpnąłem na firmówkę, aby co 5 lat ją wymieniać na nową. :-) A tak na marginesie, to nienawidzę kupować ciuchów, jest to najbardziej traumatyczne przeżycie dla mnie. I te 5 lat temu tyle się już naszukałem kurtki, że wolałbym tego doświadczenia nie powtarzać to ustrój, który bohatersko walczy z problemami nieznanymi w innych ustrojachto kup , Okota 5/05/14 11:20identyczny model i kolor. :0Dyslektyka błąd nie pyka... RTS wszechczasów: Supreme CommanderAle to rozwiązanie mi się nie podoba... , JE Jacaw 5/05/14 13:09...wychowałem się w czasach, gdzie jeszcze naprawiało się rzeczy i zawsze mnie boli jak muszę coś prawie dobrego wywalić, bo... nikt już tego nie naprawia. I tu nawet nie chodzi o kasę, ale o zasadę - kurtka ma dwa lekkie przetarcia i co mam ją do kosza wywalić ?Socjalizm to ustrój, który bohatersko walczy z problemami nieznanymi w innych ustrojachheh , gorky 5/05/14 13:36mam ten sam problem, ale ponieważ zdarza mi się dorabiać na prowadzeniu ludzi po górach więc w ten sprzęt inwestuję trochę wiecej niż przeciętny użytkownik - a ten droższy sprzęt przeważnie psuje się bardziej równomiernie (jak membrana puszcza to zazwyczaj materiał wygląa już jak szmata itd.) Natomiast generalnie to takie czasy mamy chyba - przecież to samo jest z samochodami, sprzętem AGD i w zasadzie większością rzeczy którymi się 5 sezonów to jak na membrane , XiSiO 5/05/14 11:38i plecak i tak sporo, ty jej nie prałeś przez te 5 lat wcale ? Membrana głównie niszczy się przy praniu."Przyjaźń - bezcenna za wszytko inne zapłacisz adeną" (C) XiSiOPrałem... , JE Jacaw 5/05/14 13:01...ale to jej raczej nie zaszkodziło, bo ewidentnie przetarte jest tylko na to ustrój, który bohatersko walczy z problemami nieznanymi w innych ustrojachpopularna marka, srednia membrana, 5 lat zycia to i tak sporo , komisarz 5/05/14 13:09skutecznosc membrany i tak spada z wiekiem, zwlaszcza oddychanie zawodzi. Jak chcesz kurtke na dziesieciolecia to kup jakis Ryba5 lat to dużo jak na taką kurtkę , gorky 5/05/14 11:47JW to nie jest jakaś hipermarka, a texapore to nie jest supermembrana. Jak chcesz kurtkę która zachowa wodoodporność przez >5 lat to GoreTex, ew podobne membrany laminowane (nie natryskiwane). W przypadku membran natryskiwanych normalne jest to że wytrą się po jakimś czasie (zresztą goretex też się możę złuszczyć, tyle że pewnie wytrzyma dłużej). Na teraz to ewentualnie jakiś impregnat zewnętrzny, pewnie ciut pomoże. A na przyszłość albo porządna kurtka membranowa jeśli rzeczywiście takiej potrzebujesz, albo bezmembranowy softshell (jeśli nie jesteś absolutnie pewien że potrzebujesz membrany to pewnie jej nie potrzebujesz).OK. To wiem... , JE Jacaw 5/05/14 13:04...ale głupio wywalać kurtkę, bo są dwa małe przetarcia. Tylko, że w takich dość newralgicznych i upierdliwych miejscach. Co do softshell'u to też o tym myślałem, ale z tego co wiem, to przy bardziej intensywnych opadach to się nie sprawdzi, a ta kurtka potrafiła całkiem solidną porcję deszczu to ustrój, który bohatersko walczy z problemami nieznanymi w innych ustrojachmozesz od spodu przesmarowac bezbarwnym silikonem :) , ptoki 5/05/14 11:57Ale moja rada jest z rodzaju tych "jak juz nie bedzie innych to nie szkodzi sprobowac" :)No właśnie o takie porady mi chodzi... , JE Jacaw 5/05/14 13:06...bo pewnie membrany odtworzyć się nie da lub nie opłaca, więc pomyślałem o zamalowaniu tego czymś nieprzepuszczającym wody. Tylko nie chcę też całej kurki rozpruwać, więc to musiałoby być chyba coś w sprayu... sam nie wiem. A swoją drogą, czy nikt tego typu usług nie oferuje ? Ja szukałem i nic sensownego nie znalazłem, czyli jak komuś się coś lekko przetrze to sru do śmieci i nowe... a potem płacz, że góry śmieci rosną. Ech... jakoś bardziej podobały mi się czas, gdzie rzeczy się to ustrój, który bohatersko walczy z problemami nieznanymi w innych ustrojachSą takie impregnaty w spraju. Nie korzystałem ale czytałem że jak nie pasuja do konkretnej , ptoki 5/05/14 13:13kurtki to mogą wyjść plamy. A dzis po porstu są takie czasy - kup - pouzywaj - wyrzuć. Sam ostatnio szukalem kurtki bo mi sie popruła. Jak zacząłem z kumplem dumać ile ta moja kurtka juz ma lat to wyszło że co najmniej 12 :) Bo to dobra skóra była :)uzyj tego , faf 5/05/14 23:10 na cała kurtkę i resztę - nie będzie plam hehewłaśnie zamówiłem , Venom79 6/05/14 16:22ciekawe jak się sprawdzi w praktyce, mam nadzieję, że da się tym porobić jakieś fajne "sztuczki", żeby dzieci miały radochę :)Lewy pas to nie kółko gdzie to zamówiłeś ? , JE Jacaw 7/05/14 09:51Bo jeśli nie kosztuje to fortunę, to sam bym z ciekawości się temu przyjrzał... a nóż okaże się, że to działa. :-)Socjalizm to ustrój, który bohatersko walczy z problemami nieznanymi w innych ustrojachtutaj: , Venom79 7/05/14 12:01 pas to nie kółko ostatni akapit opisu , Doczu 7/05/14 13:53"NeverWet - nie jest zalecany do użycia na ubraniach i sprzęcie elektronicznym."bo potem ktos kupi i bedzie narzekał , faf 7/05/14 14:18nie jest zalecany do odzieży - ale będzie działac - tylko odzież może być potem nie taka - majtki się nie upiorą :)a w kroku będą gryzłyhmmm... , Doczu 6/05/14 07:30... w zasadzie wyjście masz tylko jedno - impregnat zewnętrzny, ale i to jest w zasadzie tylko półśrodek, ponieważ w trakcie deszczu i tak barki, czyli miejsce styku szelek plecaka z ciałem, przemaka najszybciej i w tym miejscu nawet super nanoimpregnat nie pomoże za wiele. Stosowanie jakiś silikonów bezbarwnych od strony wewnętrznej potraktowałbym raczej jako kiepski żart, bo w miejscu gdzie materiał najbardziej "pracuje" w trakcie wędrówki ten silikon wytrze się w godzinę. Że nie wspomnę o fakcie iż nałożenie silikonu na przetłuszczoną tkaninę mija się z celem. Możesz spróbowac nakleić sobie od wewnątrz łaty z jakiegoś sztormiaka albo mocnego otralionu. Możesz też zakupić zestawy naprawcze do kurtek membranowych, ale nie wiem czy będą aż tak dużej wielkości, i zwyczajnie są drogie. Nie miej jednak złudzeń - jesli faktycznie zależy Ci na wodoodporności, to ta kapota, jest już szmelcem. Zostaw ja sobie jako kapotę do miasta, gdzie zawsze parasol możesz wziąć ze sobą, a przed zakupem nowej zastanów się czy potrzebujesz membranę. Ja z membran się wyleczyłem. Jako nieprzemakalną kapotę w trakcie wędrówki wolę ortaliona albo poncho. Jest tańsze, wymaga mniej zabiegów pielęgnacyjnych i jest lżejsze, oraz zajmuje mniej miejsca w plecaku. Zazwyczaj jest też trwalsze od membran, nawet jeśli nie, to patrz wyżej. W szafie wiszą mi 2 kurtki membranowe a i tak na wyjazdy poza zimą zabieram poncho za 69 zł z mały update... , Doczu 6/05/14 07:39... poszukaj na Allegro tkaniny SkyTex Evolution. To materiał do naprawy czasz podklejony i klej powinien trzymac dobrze. Jednak nie wiem czy sprawdzi się na przetłuszczonym materiale. Na pewno jest tańszy niz zestawy naprawcze do membran więc spróbowac nie , JE Jacaw 6/05/14 11:39...ale mam parę pytań: 1. A czy pod tym poncho lub ortalionie nie smażysz się za bardzo ? 2. Nie znasz może kogoś kto świadczy takie usługi naprawcze ? Pytam, bo samemu musiałbym wpierw chyba rozpruć siateczkę... a krawiec ze mnie żaden. Swoją drogą sam mam takie niby ponczo na rower kupione late temu w Lidlu i od biedy też może być, ale tej kurtki mi po prostu żal, bo była (jest) naprawdę to ustrój, który bohatersko walczy z problemami nieznanymi w innych ustrojachOdpowiadam , Doczu 6/05/14 19: - latem w kurtce membranowej jestem mokry jak nie od deszczu to od własnego potu, więc idea jej uzywania zwyczajnie mi nie pasuje. uzywam tylko zimą. Pod poncho masz całkiem niezłą wentylację a z racji wielkości poncho obsługuje i Ciebie i plecak, który dodatkowo tworzy bufor od ciała i woda spływa za Toba na nie na twoje spodnie. Na pewno mniej się zapocisz niż w kurtce. Nie znam takiego zakładu bo kruszącą membraną przestałem się przejmować i olałem , wrrr 6/05/14 21:48akurat uzywam poncho z racji gabarytow po zlozeniu (nie ruskiej palatki z demobilu tylko jakiejs wspolczesnej wersji wiec chyba juz wiecej z tej konstrukcji nie da sie wycisnac;) i dziala jak piszesz tylko na rybach (statyka), w ruchu spodnie/buty i tak masz mokre chyba ze idziesz na babe (trzymajac jak kiecke wysunieta do przodu + male kroczki), do tego dochodzi problem wiatru i ograniczonej widocznosci pod nogami (problematyczne glownie w gorach)... dopasowanych membranowych ciuchow zadnym poncho nie zastapiszA idąc w kurtce membranowej spodni u butów nie masz mokrych ? , Doczu 6/05/14 22:39Różnica polega na tym że idac w poncho chronię siebie i plecak od deszczu. Wiadomo że buty i spodnie od kolan przemokną, ale jednak tułów i gacie zazwyczaj mam suche. W kurtce moknie zarówno plecak (nawet przy załozonym pokrowcu moknie od strony pleców) oraz spodnie i buty także. Z tym że zazwyczaj kurtka sięga niedaleko za tyłek i niedługo moknie także tyłek i gacie. Do tego w kurtce trzeba być zapiętym, a latem to powoduje że się pocimy chodząc po górach, a membrana z racji swoich właściwości nie pracuje w takich temperaturach więc i tak jesteśmy mokrzy do potu. Wybacz stary. przerabiałem różne konfiguracje w trakcie wycieczek po górach i rozwiązań idealnych nie ma. Poncho ma zdecydowanie najmniej wad w moim się tak dołącze, , piotrszach 7/05/14 11:34poncho to masz taką "ceratkę" (kiedyś kupiłem takie w demobilu, nie jest to zwykły plastik, raczek taki chropowaty, jakby pleciony) czy jest to bardziej wymyślny materiał?hmmm... , Doczu 7/05/14 11:47 , piotrszach 8/05/14 14:04to co mam to bardzo podobny materiałnic tu wymyslnego - nylon z pokryciem PU , wrrr 7/05/14 20:19 a co do mokniecia, jak masz kurtke z membrana to uzywasz rowniez podobnych spodni i butow, wtedy nic nie rusza uzywam taki zestaw zimowo/jesienny (wszystko dodatkowo podszyte polarami - dedykowany na nocki nad jeziorem i dorsze z kutra) i wentylacja jest (jak za goraco to mozna jeszcze porozpinac wentylatory tu i owdzie), cieplutko, suchutko na zestaw letni szkoda mi kasy, bo jak zmokne to i tak za chwile wyschne albo wysusze na kwaterze/przy ognisku a plecak wododporny to dzis nie problem (nic na ulewie nie moknie od plecow etc, trzeba wlasciwy dobrac i pilnowac zeby byl pozapinany) podsumowywujac: nowoczesne ciuchy z membranami zawsze wygraja, niestety podstawowym kryterium jest cena, i to trzeba sobie przeanalizowac czy warto poswiecic kase za ktora mozemy cos ciekawego zobaczyc/zrobic - na ciuchywiesz Twoje nijak się mają do moich doswiadczeń. , Doczu 7/05/14 20:26Na nasiadówę na kutrze to wystarczy kufaja i gumofilce. Bez urazy, ale taka jest prawda. Chodziłem po górach w membranach (spodniach także) i wybacz stary, ale albo masz przesadną wiarę w produkt, albo zwyczjnie Twoja aktywność ogranicza się do chodzenia po Krupówkach. Przejdź sie latem przy 30 stopniach, z 20 kg na plecach, po górach. Zobaczysz na ile Ci się zda ta membrana. Nawet ta z topowych ciuchów. Przerabiałem to na własnej skórze i sam wiem co dla mnie na to ze kazdy ma swoja prawde , wrrr 9/05/14 19:51powodzenia w nasiadowce na kutrze z gumofilcami i w kufajce :) moze pod pokladem albo w srodku lata z kiepskim nawigatorem nie mogacym znalezc ryby sie to sprawdzi, ale nie w sezonie gdzie najlepiej bierze dorsz caly czas stoisz i szarpiesz ciagle pada deszcz, do tego masz wode od fal pod roznymi katami (nie raz sie lowi przy falach wielkosci kutra, gdzie mniejsze jednostki dawno uciekaja do portu bo juz wedkarze rady nie daja i wiecej rzygaja niz lowia)... kazdy wypad od powiedzmy pazdziernika po dzis dzien, konczyl sie deszczem/silnym wiatrem, czasem wrecz trzeba przekonywac zaloge zeby wogole wyplyneli bo widzieli prognozy i nie chce im sie kombinowac w trudniejszych warunkach... wypad na cos takiego bez 100% wododpornego, cieplego ubrania rowna sie odchorowywanie przez kolejne 2 tygodnie owszem sa ciuchy tanie typu pelen sztormiak plus gumowce/wodery, pichicisz sie w nich we wlasnym sosie gdy troche fizycznie popracujesz (dobra lawica i targasz jednego za drugim) tylko po co sie meczyc gdy jest dostepna wspolczesna technologia rozwiazujaca problem temperatury wilgoci i wygody (jedna warstwa vs cebula plus guma) co do lata i 30stopni to tylko hardkorowiec (rajdy miedzy schroniskami, orla perc w trybie byle zdarzyc w jeden dzien itp) idzie zakutany w pelna zbroje z 20kg zapasow na plecach, zwykly czlowiek pomyka w szortach i wyciaga kurteczke jak rzeczywiscie zaczyna padac (ew szybko naklada spodnie/polar gdy zimno) - cudow nie ma i efekt musi byc lepszy niz w poncho, bo bo tam zadnej membrany nie ma, tylko kawalek nieoddychajacej szmaty w ktorej kisimy sie przy 30stopniach moze to i slepa wiara w postep, aktualnie zal $$$ na letni stroj tego typu zeby sprawdzic organoleptycznie, za to wersje zimowa sobie bardzo chwale :)Nie zamierzam Cię przekonywać, ze jesteś w błędzie , Doczu 10/05/14 08:44Bo nie pływam na kutrach więc w tym zakresie doświadczeń nie mam. Chodze natomiast po górach. Czasami po kilka dni bez schodzenia do cywilizacji/schroniska, i swoją opinię opieram o doświadczenie, którego nabyłem w trakcie takich tripów. Nosiłem na sobie kurtki za naprawdę niemałe pieniądze. Na szczeście nie musiałem na nie wydawać kasy, i zwracałem je po roku, bez żalu. Świadomie i celowo wydałem 60 zł na poncho. "co do lata i 30stopni to tylko hardkorowiec (rajdy miedzy schroniskami, orla perc w trybie byle zdarzyc w jeden dzien itp) idzie zakutany w pelna zbroje z 20kg zapasow na plecach, zwykly czlowiek pomyka w szortach i wyciaga kurteczke jak rzeczywiscie zaczyna padac (ew szybko naklada spodnie/polar gdy zimno)" Tak czytam i wybacz, ale takim wpisem dajesz dowód na to że nie wiesz o czym piszesz. Widywałeś latem takie osoby (ubrane w gore od stóp do głów) w górach ? Ja nie. Na Krupówkach sie zdarzało różne indywidua widywać. Nie mam zamiaru udowadniać Ci że jesteś w błędzie przeceniając zalety membrany względem poncho. Powtarzam zatem - ubierz się w ten strój i wybierz sie na wędrówkę po górach latem, w trakcie ulewy. Owszem nie zmokniesz od deszczu. Zmokniesz od potu. Mało tego. Nawet zimą w takim stroju jesteś w stanie się spocić. Jak już nie porwiesz sie na taki krok, to chociaż poczytaj jaka jest zasada działania membrany. Będziesz miał chociaz podstawy teoretyczne. A następnie załóż sobie podczas takiego tripu poncho. Uwierz - różnicę dostrzeżesz od razu. Jak nie chcesz jakiejś taniochy, to możesz sobie zakupić poncho Hi-Tech z silnylonu, czy nawet membranowe (choć to akurat IMO jest ślepy zaułek jesli chodzi o kierunek). Ale łapią się na to gadżeciarze. Podsumowując. W wątku gdzie ktoś dopytuje o sprzęt turystyczny Ty rozpływasz sie w zachwytach nad membraną, której używasz na kutrze, gdzie skala i czas trwania wysiłku jest odmienny od tego jaki ma miejsce podczas wędrówki z plecakiem. Powiedz jaki to ma sens ? Chcesz - używaj sobie tej membrany. To Twoje pieniądze i Twój sprzęt. Sam wiesz co dla Twojego profilu spędzania wolnego czasu jest dobre. Ale nie posądzaj mnie proszę, że komuś źle doradzam w kwestii turystyki. Nie mam tu statusu alfy i omegi, ale doradzam to co sam wybrałem/wybieram, niezaleznie czy to taniocha, czy drogi szpej. Ważne że się sprawdza. All rights reserved ® Copyright and Design 2001-2022,

ApartSerwis - Gorące Źródła Apartament Orla Perć Lux, Zakopane – boka med Bästa pris-garanti! 3 recensioner och 45 bilder finns på Booking.com.

Filip Babicz z Zakopanego 6 września przebiegł przez najtrudniejszy szlak w Tatrach. Ustanowił tym samym nowy rekord. Godzinę, cztery minuty i 23 sekundy zajęło zakopiańczykowi przebiegnięcie szlakiem Orlej Perci z Zawratu na Krzyżne. Swojego wyczynu dokonał bez wsparcia na trasie i ustanowił nowy rekord trasy. Rekord został poprawiony o 12 minut, a należał wcześniej do do Piotra Łobodzińskiego. Na filmikach zamieszczonych w sieci widać, jak Babicz w zawrotnym tempie zbiega po łańcuchach. Sam jednak przestrzega przed próbami naśladowania. – Ewentualne próby naśladownictwa odradzam – pisze na swoim fanpagu Filip Babicz.

Map of Pensjonat Orla Perc, Zakopane: Locate Zakopane hotels for Pensjonat Orla Perc based on popularity, price, or availability, and see Tripadvisor reviews, photos, and deals.

Przejście Orlej Perci to chyba marzenie każdego turysty. Zwieńczenie wszystkich wcześniejszych tatrzańskich wędrówek. A co więcej, początek przygody z „żelaznymi drogami”, bo nie ma co ukrywać, że po pokonaniu Orlej Perci na pewno będziecie mieli ochotę na więcej. Czy Orla Perć jest trudna? Orla Perć to najtrudniejszy i najbardziej niebezpieczny tatrzański szlak znajdujący się w całości po polskiej stronie Tatr. Wiedzie percią od Zawratu po Krzyżne. Przejście szlaku Orlej Perci wymaga dobrej kondycji fizycznej, odporności na dużą ekspozycję i doświadczenia w poruszaniu się w terenie skalnym. Przyda się też znajomość podstawowych zasad wspinaczki, ale nie jest to konieczne. W sezonie na szlaku panuje dość duży ruch, co może spowalniać wędrówkę, bo w trudniejszych miejscach tworzą się zatory. Trasa Orla Perć została wytyczona w latach 1903-1906 przez ks. Walentego Gadowskiego według pomysłu Franciszka Nowickiego. W 1932 roku zamknięty został odcinek pomiędzy Krzyżnem a Polaną pod Wołoszynem (ścisły rezerwat przyrody). W ramach uczczenia ukończenia szlaku, w ścianie Zawratowej Turni została umieszczona figurka Matki Boskiej, która zachowała się do dziś. Obecnie przebieg Orlej Perci różni się od oryginalnego projektu sprzed ponad 100 lat. Metalowa drabinka wiodąca na Kozią Przełęcz (fot. Damian Ochtabiński). Orla Perć — którędy i jak długo? Orla Perć, licząc od Zawratu do Krzyżnego, zajmuje około 6-7 godzin (nie licząc czasu przystanków na odpoczynek czy posiłek). Należy jednak pamiętać, że trzeba jeszcze dojść na Zawrat i zejść z Krzyżnego, do którejś z dolin. Trzeba mieć też na uwadze, że odcinek z Zawratu na Kozią Przełęcz jest jednokierunkowy! W wielu trudniejszych miejscach napotykamy sztuczne ułatwienia w postaci łańcuchów, drabinek i klamr. Najlepiej podzielić sobie przejście całej trasy na dwa dni z opcją spania w schroniskach (zaoszczędzamy czas i siły na podejście). Nie zawsze naszym planem musi być pokonanie całej trasy w ciągu jednej wycieczki. Możemy wybrać jakiś odcinek i wędrować jednym w wielu szlaków. Skąd wyruszyć na Orlą Perć? Orla Perć z Hali Gąsienicowej: niebieskim szlakiem na Zawrat,żółtym szlakiem na Kozią Przełęcz,czarnym szlakiem przez Żleb Kulczyńskiego,żółtym szlakiem na Skrajny Granat,zielonym szlakiem na Zadni Granat,żółtym szlakiem na Krzyżne, Orla Perć z Doliny Pięciu Stawów Polskich: czarnym szlakiem na Kozi Wierchniebieskim szlakiem na Zawratżółtym szlakiem na Kozią Przełęczżółtym szlakiem na Krzyżne Popularnym wariantem dostania się na Zawrat był czerwony szlak ze Świnicy. Jednak po obrywie skalnym, który miał miejsce w maju 2018 roku, szlak ze Świnicy na Zawrat został zamknięty. W czerwcu 2021 roku szlak został ponownie otwarty ale tylko jako jednokierunkowy. Możliwe jest wejście na Świnicę z Zawratu, w drugą stronę nie ma możliwości przejścia. Relacja z przejścia Orlej Perci Nasz plan jest trochę inny niż standardowa opcja przejścia Orlej Perci. Chcemy dostać się z Hali Kondratowej do popularnej „piątki” gdzie mamy zaplanowany kolejny nocleg. Prognozy pogody na następne dni nie są zbyt optymistyczne, więc stwierdzamy, że podejmiemy decyzję co robimy dalej, gdy już staniemy na Kozim Wierchu, z którego możemy szybko zejść do schroniska. Pobudka o szóstej i ruszamy w drogę (fot. Damian Ochtabiński). Start Wstajemy o godzinie 6:00 z zamiarem dostania się na przełęcz Pod Kopą Kondracką. W planach mamy zjedzenie śniadania na Kasprowym Wierchu, więc kontynuujemy wędrówkę wzdłuż Suchych Wierchów, z których rozciąga się wspaniały widok na nasz dzisiejszy cel. O tej godzinie jest jeszcze pusto na szlaku, gdyż kolejka dopiero zaczęła działać i jeszcze nie „wpompowała” większej ilości turystów na górę. Na Kasprowym meldujemy się około 8:00 i jemy śniadanie. O 9:00 ruszamy w dalszą drogę i kierujemy się w stronę Świnicy, gdzie już zaczyna się większy ruch, bo pogoda jak na razie dopisuje. Na szczycie meldujemy się około Ze Świnicy ruszamy dalej czerwonym szlakiem w kierunku Zawratu (obecnie zejście ze Świnicy na Zawrat jest niemożliwe) gdzie zaczyna się właściwa Orla Perć. Zawrat > Kozia Przełęcz Na przełęczy Zawrat robimy krótką przerwę na łyk wody i batonika. Ruszamy dalej, by uniknąć kolejki na szlaku (na przełęczy zbiera się już dużo turystów, których celem jest Orla Perć). W 15 minut docieramy na Mały Kozi Wierch. Już na samym początku zaczyna się duża ekspozycja. Z Małego Koziego Wierchu przechodzimy pionowo w dół po łańcuchach w Zmarzłą Przełączkę Wyżnią. Orla Perć to także poruszanie się w terenie skalnym ze sztucznymi ułatwieniami. Słowo o łańcuchach Łańcuchy powinny nam służyć jako dodatkowe, bardzo dobre miejsce do chwytania się. Warto jest jednak dbać o to, byśmy jak najczęściej z łańcucha korzystali za pomocą tylko jednej ręki, a drugą szukali chwytów w skale. Pozwoli nam to na zachowanie równowagi podczas wspinaczki (trzy różne punkty podparcia). Najgorszą rzeczą, jaką możemy sobie wyobrazić, znajdując się w trudnym terenie, to bujanie się na łańcuchu kurczowo trzymając się go obiema rękami. Dalej wędrujemy północną ścianą na Zmarzłą Przełęcz z jej charakterystycznym skalnym chłopkiem. Z tego miejsca świetnie widać południową Ścianę Zamarłej Turni, na której często można dostrzec wspinających się taterników. Po chwili docieramy do najsłynniejszego miejsca na całym szlaku, metalowej drabinki, po której schodzimy w wąską Kozią Przełęcz. Tutaj pojawia się pierwsza okazja do zejścia z grani wprost do jednej z dolin. Schodzimy kawałek żółtym szlakiem w stronę Doliny Pustej i tutaj trzeba się pilnować, aby nie zacząć w ferworze walki schodzić w dół dalej za żółtym znacznikiem, lecz skręcić w lewo. My wybieramy opcję: ,,dalej, naprzód” i po łańcuchach oraz klamrach pniemy się ostro do góry. Po kilkudziesięciu minutach wspinaczki dostajemy się na Kozie Czuby. Stamtąd schodzimy w dół kominkiem z łańcuchami, by za chwilę znów piąć się do góry, na Kozi Wierch. Kozi Wierch Nareszcie Kozi Wierch. Tutaj robimy sobie dłuższą przerwę. Zjadamy wafelki, uzupełniamy płyny i robimy naradę: co dalej? Czy tu Orla Perć ma się dla nas skończyć? Możemy w godzinę zejść czarnym szlakiem do schroniska. W związku z tym, że czas mamy nie najgorszy (około 13:00), decydujemy się na kontynuowanie wycieczki Percią. Prognozy na następny dzień zapowiadają duże opady deszczu, więc chcemy zrobić całość za jednym razem, a następnego dnia solidnie odpocząć. Żleb Kulczyńskiego Idziemy dalej. Przez chwilę schodzimy w dół i znów trzeba pilnować oznaczeń, gdyż czerwony szlak w pewnym momencie odbija w lewo i zaczyna piąć się do góry na grań. Po chwili przebijamy się na stronę Hali Gąsienicowej i zaczynamy zejście Żlebem Kulczyńskiego. Tutaj należy zachować ostrożność, bo jest dość stromo i nie ma tutaj żadnej asekuracji w postaci łańcuchów. Na dodatek jest dość ,,krucho”, więc trzeba uważać, żeby nie strącać kamieni na osoby idące za nami poniżej. To kolejne miejsce, w którym możemy uciec z Orlej Perci i zejść do Hali. My jednak idziemy w prawo w stronę kilkunastometrowego kominka, który jest dobrze ubezpieczony klamrami i łańcuchami. Granaty I dalej łatwą percią w stronę Zadniego Granatu. Pomiędzy Pośrednim a Skrajnym Granatem znajduje się opisywana przez wszystkich, sławna szczelina, nad którą trzeba przeskoczyć, ale tak naprawdę wystarczy duży krok. Jeśli jednak ktoś miałby obawy, to można obejść to miejsce ścieżką wydeptaną poniżej. Na ostatnim z Granatów robimy krótki odpoczynek, ruszamy dalej w stronę Buczynowych Turni. Przebyta odległość daje się już odczuć w nogach, ale nie poddajemy się, bo wiemy, że większą część mamy za sobą i teraz już powinno być „z górki”. Jednak nie można się dekoncentrować, bo nadal czekają nas miejsca z dużą ekspozycją, w których trzeba być skupionym i pewnie stawać na stopniach. Szlak schodzi teraz stromo w dół i kierujemy się na stronę Doliny Pańszczycy, gdzie systemami łańcuchów poruszamy się wzdłuż Orlej Baszty. W stronę Przełęczy Krzyżne Wychodzimy na dużą trawiastą przełączkę zwaną Pościelą Jasińskiego. Ścieżka wiedzie teraz zboczem Wielkiej Buczynowej Turni, by dojść do ,,ołańcuchowanej stromizny”, którą wychodzimy ponownie na grań. Stąd widać już Krzyżne. Idziemy przez chwilę granią Małej Buczynowej Turni, po długim trawersie wiodącym w dół dochodzimy na Krzyżne. Orla Perć. Krzyżne… Czujemy zmęczenie, ale też jesteśmy szczęśliwi, że udało nam się zrealizować nasz plan w całkiem niezłym czasie. Niestety czeka nas jeszcze mozolne zejście do schroniska, droga dłuży się niesamowicie. W milczeniu schodzimy w dół, nikt już nawet nie ma siły się odezwać. Co zabrać na Orlą Perć? (fot. 8academy) Orla Perć – kilka porad na koniec Orla Perć nie jest szlakiem łatwym i słyszy się o tym na każdym kroku. Na szlaku spotykamy jednak niejednokrotnie „niedzielnych turystów” czy też rodziców z ambicjami, którzy lekkomyślnie biorą swoje pociechy na tak trudny szlak. Na szczęście zdecydowana większość osób jest właściwie przygotowana do poruszania się w takim terenie. Dobrym pomysłem jest zabranie ze sobą kasku wspinaczkowego. To żaden wstyd, a może uchronić nas przed spadającymi kamieniami strącanymi przez innych turystów. Warto rozważyć uprząż i lonżę, mogą przydać się w trakcie odpoczynku oraz na bardziej wymagających fragmentach. Lonża z absorberem taka jak Ocun Torq 2 wraz z uprzężą zaprojektowaną pod via ferraty, np. Climbing Technology Discovery mogą sprawdzić się także, gdy złapie nas deszcz, a powierzchnia skały stanie się niebezpiecznie wilgotna. Należy pamiętać, że szlak wiedzie w większości granią. Po drodze praktycznie nie ma cieków wodnych, więc zabranie ze sobą małego półlitrowego napoju jest raczej kiepskim pomysłem. Dobrym rozwiązaniem może być bukłak z zapasem wody oraz termos z ciepłą herbatą. Orla Perć jest szlakiem, który wymaga od nas dużego wysiłku fizycznego, więc warto zaopatrzyć się w jakieś batony energetyczne czy też żele dla sportowców. Duża ekspozycja i trudny teren wymagają stuprocentowego skupienia uwagi (fot. Damian Ochtabiński) Jeśli chodzi o ubiór, to jesteśmy zwolennikami chodzenia w długich spodniach z materiałów dobrze oddychających i szybkoschnących. W takich spodniach nie poobcieramy sobie nóg o skały. Co do obuwia, to oczywiście porządne wysokie buty górskie lub podejściowe to podstawa. W skład okrycia wierzchniego wchodzi: koszulka oddychająca, a na to polar, fleece, strech. W plecaku mamy zawsze kurtkę membranową, która ochroni nas przed deszczem. Do tego obowiązkowo rękawiczki bez palców np. Black Diamond Crag Gloves do poruszania się po łańcuchach. Ważnym elementem wyposażenia jest także czapka zimowa (nie przesadzamy, w lato w Tatrach temperatury w okolicach zera stopni to nic dziwnego). Korzystamy również z Buffa. Apteczka typu Deuter First Aid Kit jest zawsze w plecaku, podobnie czołówka np. Black Diamond Spot. W sytuacjach awaryjnych praktyczny okaże się też power bank Goal Zero Flip 24. [Zastanawiasz się co dalej po przejściu Orlej Perci? Przeczytaj nasz artykuł na temat Grani Wideł]

Pensjonat Orla Perc: A break with my wife - See 65 traveler reviews, 34 candid photos, and great deals for Pensjonat Orla Perc at Tripadvisor.

Witam serdecznie. Wybieram sie do Polski na długi weekend i planuję powtórzenie napiękniejszej mojej 1-dniowej wyprawy w Góry, a mianowicie pokonanie całej Orlej Perci w 1 dzień. Dokładnie 10 lat temu, razem z jeszcze jednym miłośnikiem Tatr, pokonaliśmy trasę Marzę o powtórzeniu tego pięknego dnia Trasa zajęła nam 15h ale to niestety z uwagi na wyjście z Kuźnic i powrót w ten sam dzień. Pogoda była idealna, cały czas świeciło piękne słońce, chociaż przyznaję że tym razem wezmę chustę, ponieważ pod kociec dnia byliśmy na granicy udaru słonecznego. Przyznaję uczciwie że tym razem wolałbym wyjść z Murowańca i tam też noclegować w drodze powrotnej. Nie tylko ułatwi to wczesne wyjście, ale też da więcej czasu na podziwianie gór i zrobienie dobrych fotek, może nawet nakręcenie filmu dla znajomych z Anglii, aby sami zobaczyli (subiektywnej) opinii najpiękniejszy i najtrudniejszy Polski zawitać w Zakopcu w piątek wieczorem 31 Sierpnia 2012. W tym samym dniu, nad ranem, przylatuję na lotnisko w Pyrzowicach a o 15ej mam wizytę u ortodonty w Bielsku-Białej. Mam wobec tego kilka pytań: ktoś z was próbował się dostać po 16ej w piątek z B-Białej do Zakopca? Jestem weteranem jeśli chodzi o podróże autostopem i zjeździłem tak połowę Europy, ale chciałbym się upewnić że dostanę się jeszcze w piętek do Zakopanego. Autostop jako ostateczność warunków można się spodziewać na Orlej 1 Września? Innymi słowy, czy w tym terminie był ktoś z was na Orlej a jeśli tak jakie były warunki na szlaku. (ja byłem w Lipcu i było idealnie, ale to 1 Września!). jest chętny na taką trasę? Dodam że mimo utrzymywania dobrej kondycji nie zamierzam sie zbytnio śpieszyć. W okolicy mojego domku, jest płasko jak stół, więc będę cieszył oczy widokiem Tatr od świtu do samego zachodu słońca. Tak więc osoba chodząca regularnie po górach, da sobie na pewno radę. Najważniejsze to wyruszyć jak najwcześniej i ustalić stałe ale i niezbyt męczące tempo. Prowadzilem za młodu często wycieczki (głównie przyjaciółki które bały się wyruszać same) razem z moim przyjacielem i każdy kogo wzieliśmy pod opiekę doszedł do celu wyprawy. W najgorszej sytuacji (załamanie pogody plus skręcenie kostki) przyjaciel niósł wszytkie plecaki z wyprawy (5 plecaków!) a ja na barana przyjaciółkę z skręconą kostką. Tak więc bez obawy. Jeśli w trakcie coś się wydarzy zaplanowane mam trasy ewakuacyjne ( do najbliższego schroniska możliwie jak najkrótszą i najbezpieczniejszą trasą).Dla pań mogę posłużyć za tragarza, aczkolwiek na jednodniową trasę proponuję zabrać tylko niezbędne rzeczy (woda-najważniejsze się nie odwodnić, szybko przyswajalne kalorie, jakis windstoper, ewentualnie goretex w razie zmiany aury na wychłodzenie, tyle bagażu mogę spokojnie dla kogoś ponieść). Namioty, karimaty w niczym nie pomogą tylko spowolnią i utrudnią pokonywanie stromych i wąskich odcinków (zresztą wspomniałem że nocleg w Murowańcu więc graty zostają w schronisku). Odpowiednie obuwie (twarda podeszwa, jak vibram, stabilne, do stromych podejść).Reszty nie będę wybaczyć rozpisywanie się ale zdarzyło mi się w życiu prowadzić kilka wycieczek dziewczyn kompletnie nieprzygotowanych sprzętowo (głównie obuwie) i nie jest to dla mnie przyjemne kiedy patrzę jak ktoś cierpi ponieważ nie posłuchał dobrych rad przed wyjazdem. Najlepiej jak cała grupa jest dobrze przygotowana i wtedy naprawdę można miło spędzić czas i skupiać się na pięknie gór Zapraszam na wspólną wyprawę na _________________Mountain lover forever! Ostatnio edytowano Cz sie 09, 2012 2:00 am przez thegentleman, łącznie edytowano 2 razy iDaN7.

r5h13naws2.pages.dev/249

r5h13naws2.pages.dev/129

r5h13naws2.pages.dev/40

r5h13naws2.pages.dev/393

r5h13naws2.pages.dev/398

r5h13naws2.pages.dev/251

r5h13naws2.pages.dev/201

r5h13naws2.pages.dev/363

r5h13naws2.pages.dev/351

orla perc w jeden dzien